Książeczka odzyskująca dziś swą publicystyczną aktualność. Składa się z przemówienia autorki na forum izby niższej parlamentu francuskiego, poprzedzającego głosowanie nad przyjęciem przygotowanej jej staraniem (na polecenie pełniącego wówczas urząd prezydenta Giscarda d'Estaign) ustawy legalizującej aborcję na życzenie, wywiadu jakiego Veil udzieliła trzydzieści lat później dziennikarce „Le Monde'a” oraz przypisów, wstępu i kroniki praw regulujących aborcję we Francji.

Przemówienie nie jest zbyt interesujące, dotykając przede wszystkim kwestii praktycznych, nie zaś filozoficznych i światopoglądowych, których autorka świadomie unikała. Wywiad zawiera trochę interesujących informacji na temat „kuchni politycznej” towarzyszącej przyjmowaniu ustawy, pani Veil uchyla się jednak od odpowiedzi na pytania dotyczące szerzej pojętego historycznego ujęcia problematyki aborcyjnej, a jej wypowiedzi światopoglądowe utrzymane są w tonie ewolucjonistycznym, szybko zbaczając też w kierunku feminizmu. Przypisy i notka o historii regulacji aborcyjnych we Francji przygotowane zostały na bardzo rudymentarnym poziomie i nie są zbyt wartościowe.

Po lekturze tego tekstu nasuwa się wniosek, że, po pierwsze, w odróżnieniu od dzisiejszych feministek, autorka postrzega aborcję nie jako „prawo” kobiety a jako zjawisko negatywne, które należy ograniczać, po drugie zaś, że przyjęcie we Francji w 1974 r. ustawy zezwalającej na aborcję na życzenie, wyrastało z „pragmatyzmu” i chęci dostosowania prawa do ewoluujących postaw społecznych i obyczajów. Wskazuje to, że państwo rezygnujące z suwerenności ideowej, aksjologicznej i informacyjnej, wobec problemu aborcji okazuje się w końcu bezradne i nie jest w stanie chronić życia ludzkiego w jego stadium prenatalnym.

Książeczka odzyskująca dziś swą publicystyczną aktualność. Składa się z przemówienia autorki na forum izby niższej parlamentu francuskiego, poprzedzającego głosowanie nad przyjęciem przygotowanej jej staraniem (na polecenie pełniącego wówczas urząd prezydenta Giscarda d'Estaign) ustawy legalizującej aborcję na życzenie, wywiadu jakiego Veil udzieliła trzydzieści lat później...