Książeczka odzyskująca dziś swą publicystyczną aktualność. Składa się z przemówienia autorki na forum izby niższej parlamentu francuskiego, poprzedzającego głosowanie nad przyjęciem przygotowanej jej staraniem (na polecenie pełniącego wówczas urząd prezydenta Giscarda d'Estaign) ustawy legalizującej aborcję na życzenie, wywiadu jakiego Veil udzieliła trzydzieści lat później dziennikarce „Le Monde'a” oraz przypisów, wstępu i kroniki praw regulujących aborcję we Francji.

Przemówienie nie jest zbyt interesujące, dotykając przede wszystkim kwestii praktycznych, nie zaś filozoficznych i światopoglądowych, których autorka świadomie unikała. Wywiad zawiera trochę interesujących informacji na temat „kuchni politycznej” towarzyszącej przyjmowaniu ustawy, pani Veil uchyla się jednak od odpowiedzi na pytania dotyczące szerzej pojętego historycznego ujęcia problematyki aborcyjnej, a jej wypowiedzi światopoglądowe utrzymane są w tonie ewolucjonistycznym, szybko zbaczając też w kierunku feminizmu. Przypisy i notka o historii regulacji aborcyjnych we Francji przygotowane zostały na bardzo rudymentarnym poziomie i nie są zbyt wartościowe.

Po lekturze tego tekstu nasuwa się wniosek, że, po pierwsze, w odróżnieniu od dzisiejszych feministek, autorka postrzega aborcję nie jako „prawo” kobiety a jako zjawisko negatywne, które należy ograniczać, po drugie zaś, że przyjęcie we Francji w 1974 r. ustawy zezwalającej na aborcję na życzenie, wyrastało z „pragmatyzmu” i chęci dostosowania prawa do ewoluujących postaw społecznych i obyczajów. Wskazuje to, że państwo rezygnujące z suwerenności ideowej, aksjologicznej i informacyjnej, wobec problemu aborcji okazuje się w końcu bezradne i nie jest w stanie chronić życia ludzkiego w jego stadium prenatalnym.

Książeczka odzyskująca dziś swą publicystyczną aktualność. Składa się z przemówienia autorki na forum izby niższej parlamentu francuskiego, poprzedzającego głosowanie nad przyjęciem przygotowanej jej staraniem (na polecenie pełniącego wówczas urząd prezydenta Giscarda d'Estaign) ustawy legalizującej aborcję na życzenie, wywiadu jakiego Veil udzieliła trzydzieści lat później...

Przemówienie wygłoszone przez Simone Veil 26 listopada 1974 roku na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego to według mnie jeden z najważniejszych tekstów kultury XX wieku. Tekst niestety i zwłaszcza u nas ciągle aktualny.

Książeczkę z tekstem projektu ustawy o dobrowolnym przerywaniu ciąży (IVG) wzbogacono wywiadem (sam wywiad też czyste złoto!) przeprowadzonym z Simone Veil przez Annick Cojean, dziennikarkę „Le Monde’a”, w trzydziestą rocznicę wydarzeń z lat siedemdziesiątych.

Przemówienie wygłoszone przez Simone Veil 26 listopada 1974 roku na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego to według mnie jeden z najważniejszych tekstów kultury XX wieku. Tekst niestety i zwłaszcza u nas ciągle aktualny.

Książeczkę z tekstem projektu ustawy o dobrowolnym przerywaniu ciąży (IVG) wzbogacono wywiadem (sam wywiad też czyste złoto!) przeprowadzonym z Simone Veil...

Książka prezentuje tekst przemówienia Veil wygłoszonego w parlamencie francuskim oraz późniejszy wywiad przeprowadzony z nią przez Annick Cojean. O ile samo przemówienie jest dość hermetyczne i napisane zagmatwanym językiem, o tyle wywiad jest porywający i świetnie tłumaczy kontekst społeczno-historyczny i intencje, dla których walka o prawo do aborcji zaczęła być dla Veil istotna. Wybrzmiewa też dosadnie to, co wydaje mi się przeważne: Veil w swoim przemówieniu uwydatnia to, że jest za, a nawet przeciw, uznając, że aborcja jest zawsze dramatem i nigdy nie można jej kojarzyć z lekkomyślnością i zabawą. Dobrze by było, gdyby ten tekst przeczytało kilku/a naszych posłów/anek, chociaż skoro nie przekonało ich przemówienie Barbary Nowackiej (pod wieloma względami jaśniejsze i łatwiejsze do zrozumienia),to tym bardziej Veil ich nie przekona. Przed nami ciągle to, co w latach 70. dokonało się we Francji., jednak niestety przy takim poziomie dyskusji, jaki mamy teraz - o zarodkach i embrionach zamiast o życiu, zdrowiu i szczęściu kobiet - niestety będzie trudno, aby coś się niebawem zmieniło na rzecz poszanowania praw kobiet.

Książka prezentuje tekst przemówienia Veil wygłoszonego w parlamencie francuskim oraz późniejszy wywiad przeprowadzony z nią przez Annick Cojean. O ile samo przemówienie jest dość hermetyczne i napisane zagmatwanym językiem, o tyle wywiad jest porywający i świetnie tłumaczy kontekst społeczno-historyczny i intencje, dla których walka o prawo do aborcji zaczęła być dla Veil...

ta mała książeczka zawiera tekst wystąpienia Simone Veil, przed francuskim Zgromadzeniem Narodowym, dotyczącego ustawy aborcyjnej, oraz wywiad z autorką ustawy, przeprowadzony po 30 latach.
książka, przy okazji powyższych tekstów, pokazuje formę i poziom debaty publicznej we Francji lat 70tych, a także ewolucję myśli politycznej i pozycji kobiety w społeczeństwie dojrzałej demokracji V Republiki Francuskiej.

ta mała książeczka zawiera tekst wystąpienia Simone Veil, przed francuskim Zgromadzeniem Narodowym, dotyczącego ustawy aborcyjnej, oraz wywiad z autorką ustawy, przeprowadzony po 30 latach.
książka, przy okazji powyższych tekstów, pokazuje formę i poziom debaty publicznej we Francji lat 70tych, a także ewolucję myśli politycznej i pozycji kobiety w społeczeństwie dojrzałej...

Dobrze zredagowana książka z wywiadem, który rozjaśnia pewne kwestie. Warto przeczytać.

Dobrze zredagowana książka z wywiadem, który rozjaśnia pewne kwestie. Warto przeczytać.