“Nie zawrócisz biegu rzeki i nie cofniesz czasu. Żyj do przodu”.

Lucja przed trzema laty straciła męża, teraz stopniowo zaczyna na nowo żyć. Do końca nie rozumie dlaczego, aż tak bardzo pochłonął ją smutek, bo tak naprawdę nie byli dobrym małżeństwem. Mąż zagwarantował jej i dzieciom dostatnie życie i nic poza tym. Między nimi był chłód, dystans, milczenie. Łucja ma zamiar jeszcze raz stanąć twarzą twarz z trudną przeszłością, wyrusza na Majorkę, którą tak dobrze pamięta z ich wspólnych wyjazdów. Tam poznaje Cecylię, między kobietami rodzi się nić sympatii, która z czasem przeradza się w przyjaźń. Jak ta znajomość wpłynie na Łucję?

Czasami tak trudno sprostać codzienności. Fabuła ciekawie poprowadzona, dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich i straty bliskiej osoby. Autorka ma bardzo przyjemne, naturalne, lekkie pióro, czytanie było przyjemnością. Zajmująco ukazani bohaterowie, to zwykli ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności.

Trudne pogodzenie się ze śmiercią bliskiej osoby, próba odbudowania codzienności na nowo, mierzenie się z przeszłością, by móc spokojnie ruszyć do przodu. Siła przyjaźni, nadzieja na lepsze jutro, otwarcie się na nowe uczucie, które przychodzi niespodziewanie.

I te piękne, barwne opisy Majorki…

Wciągająca, emocjonująca, optymistyczna, melancholijna opowieść, która skłania do refleksji. O godzeniu się ze stratą, o sile przyjaźni i o nadziei na lepsze jutro. Serdecznie polecam.

“Nie zawrócisz biegu rzeki i nie cofniesz czasu. Żyj do przodu”.

Lucja przed trzema laty straciła męża, teraz stopniowo zaczyna na nowo żyć. Do końca nie rozumie dlaczego, aż tak bardzo pochłonął ją smutek, bo tak naprawdę nie byli dobrym małżeństwem. Mąż zagwarantował jej i dzieciom dostatnie życie i nic poza tym. Między nimi był chłód, dystans, milczenie. Łucja ma zamiar...