Nie lubię oceniać powieści osadzonych w czasach wojen, bo nawet jeżeli mam przed sobą fikcję literacką, to i tak wiem, że takie makabryczne i okrutne wydarzenia faktycznie miały miejsce - to trochę tak, jakbym oceniała czyjeś cierpienie... W przypadku "Nikt nie wie, że tu jesteś" czuję wewnętrzny zgrzyt, bo owszem książka opowiada historię niezwykłej przyjaźni i owszem, opisane w niej wydarzenia niejednokrotnie łamią serce, ale z drugiej strony, w moim odczuciu, ta powieść niczym się nie wyróżnia.

Historia jest napisana dobrze, przyjemnie się to czyta, ale nie powiem, żebym czuła do niej wielkie przyciąganie, a nawet muszę przyznać, że momentami trochę mi się dłużyła. Książka miała duży potencjał, jednak odnoszę wrażenia, że autorka mogła nieco bardziej zagrać czytelnikowi na emocjach. To nie jest moja pierwsza powieść wojenna, mam więc porównanie, i na tle innych tytułów obejmujących taką tematykę, "Nikt nie wie, że tu jesteś" wypada dość przeciętnie.

Może styl pisania jest zbyt powściągliwy, a może to ja uodporniłam się na wojenne opowieści i potrzebuję czegoś wiecej, by wpaść w zachwyt? Sama nie wiem. Wiem na pewno, że wielu ta powieść urzeknie swoim ciepłem, rodzinną atmosferą i pięknym obrazem przyjaźni. To histora o wojnie, życiu pod ostrzałem i prześladowaniu społeczności żydowskiej. Dla wielu być może okaże się wspaniała, dla mnie okazała się, niestety tylko poprawna.

Nie lubię oceniać powieści osadzonych w czasach wojen, bo nawet jeżeli mam przed sobą fikcję literacką, to i tak wiem, że takie makabryczne i okrutne wydarzenia faktycznie miały miejsce - to trochę tak, jakbym oceniała czyjeś cierpienie... W przypadku "Nikt nie wie, że tu jesteś" czuję wewnętrzny zgrzyt, bo owszem książka opowiada historię niezwykłej przyjaźni i owszem,...