Niewypowiedziane to książka, która bardzo mocno skojarzyła mi się z jeszcze innym tytułem. Pamiętam, jak pochłonęła mnie treść Żywicy Ane Riel i myślę, że klimat książki wywołał we mnie to wspomnienie.
Jest to powieść zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami porwań, do których dochodziło w rodzinnym miasteczku autorki. Główną bohaterką Niewypowiedzianych jest 12-letnia Cassie, która wiedzie życie nastolatki wraz ze swoją siostrą i rodzicami na farmie za miastem. Marzy o byciu pisarką i skrycie podkochuje się w szkolnym koledze, Gabrielu. Jednak życie Cassie to również gra pozorów. Raz na jakiś czas jej ojciec organizuje dziwne przyjęcia, podczas których goście na nie zaproszeni zachowują się nieprzyzwoicie, a dziewczynka nie może o tym nikomu powiedzieć. Pewnego dnia jej miasteczko nawiedza łowca, zaczynają znikać miejscowi chłopcy, a kiedy wracają okazuje się, że zaszła w nich ogromna zmiana. Po powrocie są zamknięci w sobie i brutalni, stosują przemoc wobec rówieśników.Jak to bywa w małym miasteczku, mieszkańcy są zaniepokojeni, ale rzucają też podejrzenia na temat tego, kto mógłby odpowiadać za te porwania. Atmosfera w tej wąskiej społeczności robi się bardzo mocno napięta i już nikt nie może czuć się bezpiecznie. Niepokojące zmiany zachodzą w też w starszej siostrze Cassie, która obserwuje je z ogromnym niepokojem. Co tak naprawdę skrywa to małe miasteczko? Nasza bohaterka musi to wszystko jakoś poukładać i przede wszystkim, znaleźć swoją drogę w świecie dorosłych, którym wiele rzeczy uchodzi na sucho.
Z pewnością musicie przygotować się na kilka szokujących informacji, które otrzymacie dopiero w trakcie czytania, z pewnością niejednokrotnie ogarnie was smutek, gdy dowiecie się jak naprawdę wygląda życie Cassie, szczególnie wtedy, kiedy nikt nie patrzy. Przerażająco smutne jest to, że w tych czasach gdzieś na świecie dziecko żyje w strachu przed osobami najbliższymi, którym powinno bezgranicznie ufać. Jak na swoje 12 lat Cassie jest bardzo rezulutną i mądrą dziewczynką, ma wiele ciekawych przemyśleń, podejrzeń i przede wszystkim, nie daje się zastraszyć. Ma w sobie ogromną odwagę i jest typem buntowniczki, co bardzo mi się w niej podoba. Dla osoby ważnej w jej życiu jest w stanie zrobić naprawdę dużo, jest w stanie zaryzykować nawet własne życie, co jak na dziecko w jej wieku jest rzadko spotykane. Niewypowiedziane to historia, która wywołaała we mnie mnóstwo emocji, ale główną z nich był smutek.
Autorka rewelacyjnie oddała klimat tego thrillera i poprzez wiele scen i sytuacji jeszcze bardziej pokazała mrok, który ogarnął mieszkańców miasteczka. Te ciemne piwnice, zapach zgnilizny, a nawet pogoda, która jakby współgrała z atmosferą tych wszystkich wydarzeń. I pośrodku wszystkiego wielka mała dziewczynka, która wieczorami nie może zasnąć, nasłuchująca wszystkich odgłosów zwiastujących zło. W tej książce autorka obnażyła ciemność, która znajduje się w człowieku. I tą sferę jego osobowości, która jest zdolna jest do rzeczy strasznych i niewybaczalnych. Sięgnijcie po Niewypowiedziane, książkę z historią tak smutną i przerażającą, że aż nieodkładalną.

Niewypowiedziane to książka, która bardzo mocno skojarzyła mi się z jeszcze innym tytułem. Pamiętam, jak pochłonęła mnie treść Żywicy Ane Riel i myślę, że klimat książki wywołał we mnie to wspomnienie.
Jest to powieść zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami porwań, do których dochodziło w rodzinnym miasteczku autorki. Główną bohaterką Niewypowiedzianych jest 12-letnia...