Po poznaniu tego, co skrywały w sobie dotychczasowe tomy serii Yume, wiedziałam, że każdy kolejny będzie również na mojej liście must read. Gdy więc pojawiła się wzmianka o Niesamowitych opowieściach ze świątyni Sei'a, wiedziałam, że prędzej czy później poznam i to oblicze Kraju Kwitnącej Wiśni. Stało się to prędzej i dzięki temu opowieści z dreszczykiem umilały mi czas w ciągu dnia i nocy...

Niesamowite opowieści ze świata Sei'a przypomniały mi, jak fajnie spędzało się czas przy ognisku albo z latarką w mniejszym lub większym gronie i snuło opowieści o duchach, zjawach i innych dziwnych wydarzeniach, które wywoływały dreszcze i sprawiały, że gęsia skórka opanowywała całe ciało, a włos, dosłownie, jeżył się na głowie.

Kidō Okomato bez wątpienia miał dar opowiadania i snucia opowieści tak, by czytelnik nie mógł oderwać się od lektury, bo rozentuzjazmowany oczekiwał na to, co wydarzy się za chwilę i za wszelką cenę chciał poznać, jakie będzie wyjaśnienie tego, o czym autor pisze. Smaczku lekturze dodaje to, że czytając te dwanaście opowieści, ulega się czarowi, jaki roztacza japoński folklor, który pełny jest demonów, zjaw i przeklętych miejsc lub przedmiotów. Nie bez znaczenia jest też budowane przez autorka napięcie, które stopniuje, a którego odczuwanie przypomina wspinanie się po schodach – każdy kolejny stopień to nowa dawka przeżyć, które sprawiają, że krew zaczyna krążyć szybciej, a ciało reaguje niemal odrobiną podniecenia, oczekując na punkt kulminacyjny. I nie ma się dosyć tych emocji i przeżyć. Jedynie żal, że tak szybko upływa z nimi czas.

Zdecydowanie intensywniej odbierałam te opowieści nocą, gdy samiusieńka w pokoju (nie licząc towarzystwa dwóch kotek) przewracałam kolejne strony i w napięciu oczekiwałam na kolejne doznania, niemniej i czytanie Niesamowitych opowieści ze świątyni Sei'a za dnia również przysporzyło mi wiele „atrakcji”, które z chęcią powtórzę jeszcze nie raz i nie dwa.

Wracając jeszcze do samych opowieści, to z reguły bywa tak, że w tego typu publikacjach zdarzają się lepsze i gorsze opowiadania. W przypadku Niesamowitych opowieści ze świątyni Sei'a mogę śmiało rzec, że wszystkie trzymają ten sam wysoki poziom. Aczkolwiek pośród nich trzy wyjątkowo przypadły mi do gustu, chociaż może właściwszym byłoby napisanie, iż najintensywniej reagowało na mnie moje ciało.


Czy warto więc sięgnąć po Niesamowite opowieści ze świątyni Sei'a? Jeśli ma się ochotę poznać kolejne oblicze Kraju Kwitnącej Wiśni i lubi się historie z dreszczykiem, to jest to niejako lektura obowiązkowa. I niezależnie od tego, czy będziecie czytać te opowieści w ciągu dnia, czy gdy inni domownicy będą już spali... będziecie ukontentowani lekturą! Gorąco polecam!

Po poznaniu tego, co skrywały w sobie dotychczasowe tomy serii Yume, wiedziałam, że każdy kolejny będzie również na mojej liście must read. Gdy więc pojawiła się wzmianka o Niesamowitych opowieściach ze świątyni Sei'a, wiedziałam, że prędzej czy później poznam i to oblicze Kraju Kwitnącej Wiśni. Stało się to prędzej i dzięki temu opowieści z dreszczykiem umilały mi czas w...