Powieść historyczna – pamiętnik stanowiąca fabularyzowaną fragmentaryczną biografię ostatnich lat życia Janusza Korczaka wybitnego pedagoga, nauczyciela, wychowawcę w domu sierot. Książka oparta na prawdziwych faktach historycznych, dzienników, przekazach świadków wydarzeń, tych co udało się przeżyć te okrutne czasy oraz pamiętnika Janusza Korczaka, napisanego jego ręką i opublikowanego w 1958 roku.

,, Jestem nie po to , aby mnie kochali i podziwiali ale po
to, abym ja działał i kochał.
Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam
obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka ’’.

Janusz Korczak, pamiętnik i inne pisma z getta

Janusz Korczak był pochodzenia żydowskiego , prawdziwe nazwisko brzmi Henryk Goldszmit.
Nazywany Panem Doktorem lub Starym Doktorem. Prekursor ruchu praw na rzecz dzieci, publicysta i działacz społeczny.
Wzorzec otaczania opieką, wychowania i nauczania dzieci.
Prowadził placówki opiekuńczo – edukacyjne dla sierot i półsierot, dzieci z biednych rodzin.

Gdy wybuchła wojna przeniósł się na stałe do Domu Sierot. W 1940 roku placówka dostała nakaz przeniesienia się do getta żydowskiego.
Escobar pięknie, bez koloryzacji w prostych a mocnych słowach pokazał niezwykły hart ducha tego człowieka, poświęcenie, odpowiedzialność, empatię, samozaparcie, bohaterską i heroiczną odwagę , walkę do końca o życie dzieci tak długo jak to tylko będzie możliwe, starania o ratowanie pojedyncze najmłodszych /ukrycie/ - współpraca z Ireną Sendlerową, stworzenie w miarę normalnych warunków życia i elementarnej radości w anormalnych czasach dla podopiecznych, pokonywanie trudności niemożliwych do aż możliwych ponad wszystko.

W 1942 roku na początku sierpnia podczas wielkiej likwidacji warszawskiego getta Janusz Korczak wraz z ponad 200 bezbronnymi wychowankami i obsadą opiekunów został wywieziony do obozu w Treblince, gdzie wraz z podopiecznymi został zamordowany 7 sierpnia.
Został ze swoimi ukochanymi dziećmi do końca, gdyż czuł taką potrzebę miłości i odpowiedzialności. Miał wcześniej okazję ,żeby je opuścić, ale nie zrobił tego.

Historia nie kończy się na przekroczeniu granicy życie – śmierć. Ostatni rozdział stworzony na podstawie relacji jednej z opiekunek sierocińca Agnieszce z synem Henrykiem, którym udało się przeżyć i oni właśnie byli w posiadaniu pamiętnika , który przekazał im Korczak.

Książka ukazuje też okropne warunki w getcie, pogarszające się z dnia na dzień.
Zawiera wiele rzeczywistych przemyśleń Starego Doktora mieszających się z fikcją autora Escobara.

Opowieść bardzo emocjonalna, ale nie jak każda o Żydach , getcie i II wojnie światowej, dużo większy płacz i łzy , gdyż dotyczy tych małych bezbronnych dzieci, o które , gdyby nie nasz bohater nikt by się nie zatroszczył.

Książka bardzo smutna, opisująca prawdę, która potwornie boli.
Polecam ten literacki hołd złożony Januszowi Korczakowi!

Powieść historyczna – pamiętnik stanowiąca fabularyzowaną fragmentaryczną biografię ostatnich lat życia Janusza Korczaka wybitnego pedagoga, nauczyciela, wychowawcę w domu sierot. Książka oparta na prawdziwych faktach historycznych, dzienników, przekazach świadków wydarzeń, tych co udało się przeżyć te okrutne czasy oraz pamiętnika Janusza Korczaka, napisanego jego ręką i...