Po zakończeniu przez Ronalda Reagana prezydentury w 1989 r., jego żona Nancy w 1991 r. postanawia napisać książkę, w której zawrze sprostowania pewnych faktów, wyjaśnienia plotek, które w czasie dwukadencyjnej prezydentury zostały przemilczane, czasem z premedytacją. Jak niejednokrotnie wspomina w książce był to czas, który nie sprzyjał wyjaśnianiu tego, co czasem było źle interpretowane lub stanowiło najzwyklejsze pomówienie.
Jak pisze autorka jako pierwsza dama nie miała zbyt pochlebnej opinii, do czego przyczyniały się czasem kontrowersyjne, czasem zakłamane fakty nagłaśniane przez prasę. Mówiono o niej, że wtrąca się do spraw związanych z prezydenturą męża i że wywiera na nim presję w pewnych kwestiach. Zarzucano jej rozrzutność, a nawet wręcz szastanie pieniędzmi. Z tych i wielu innych oskarżeń Nancy Reagan tłumaczy się w tej książce.
Wspomina o swoich długoletnich nieporozumieniach z dziećmi. O konfliktach z niektórymi pracownikami Białego Domu oraz z najbliższymi współpracownikami jej męża. Pisze też o tym, jak mieszkało się w Białym Domu. O ich zwyczajach oraz ograniczeniach, którym podlegali jako Para Prezydencka.
Z zapisków wyłania się obraz małżeństwa zgodnego i oddanego sobie. Zdecydowanie odczuwa się podziw żony dla męża. Żony oddanej jego sprawie, we wszystkim męża wspierającej. Choć trudno odnieść wrażenie, że Nancy była tylko potulna, czy spolegliwa. Chodziło chyba o coś więcej ;-).

Po zakończeniu przez Ronalda Reagana prezydentury w 1989 r., jego żona Nancy w 1991 r. postanawia napisać książkę, w której zawrze sprostowania pewnych faktów, wyjaśnienia plotek, które w czasie dwukadencyjnej prezydentury zostały przemilczane, czasem z premedytacją. Jak niejednokrotnie wspomina w książce był to czas, który nie sprzyjał wyjaśnianiu tego, co czasem było źle...