Milkman: boys will be boys.

Lata siedemdziesiąte ubiegłego stulecia, Irlandia, czas "The Troubles".
“The day Somebody McSomebody put a gun to my breast and called me a cat and threatened to shoot me was the same day the milkman died”
Tym zdaniem, zdaniem zdradzajacym jej koniec, zostaje otwarta historia siedmiu spotkań z tytułowym Milkmanem, czołowym członkiem niewymienionej z nazwy organizacji paramilitarnej walczącej o wyzwolenie Irlandii.
Historia nieprosta od której trudno się jednak oderwać. W części wielokrotnie już opisana (abberacja życia kiedy przeżywa się je w małej, zamkniętej społeczności. Abberacja społeczności,rządzących nią reguł i zwyczajów, kiedy poddana jest ona prawu wojny), w niektórych fragmentach nowatorska (opis sytuacji ofiary zbrodni jeszcze nienazwanej. Jej wykluczenia, napiętnowania i psychicznego rozpadu do których doprowadza zamknięcie w sytuacji niejasnej, rozmytej brakiem słów zdolnych ją opisać.)
"Milkman" to przede wszystkim perspektywa i język ofiary, uzupełniająca ten jurystyczny i bezosobowy o konotacje potrzebne do pełnego zrozumienia problemu wykroczeń i przestępstw o charakterze seksualnym. Poszerzająca świadomość ich dotyczącą o przemilczane dotąd wymiary, zmuszająca do redefiniowania pojęcia sprawcy, rozszerzenia go poza osobę tego, który bezpośrednio przyczynia się do cierpienia, na tych, którzy to cierpienie umożliwiają,na tych, którzy nazywają je słuszną konsekwencją, tych, którzy uciszają cierpieniem dotkniętych i tych, którzy to cierpienie konstytuują własnymi, skrywanymi apetytami.
I choć powyższe ujęcie tematyki poruszanej na jej stronach może stwarzać wrażenie, że będzie się miało do czynienia z lekturą ciężką w odbiorze i nieprzyjemną, w rzeczywistości, dzięki prowadzeniu narracji głosem żywym, bardzo osiemnastoletnim ale przy tym bystrym i spostrzegawczym, całość tworzy mocny,humorystyczny, bezpośredni i przystępny efekt.
Wyraźne postacie, ciekawe rozwiązania fabularne, uniwersalizujący sposób opisu stanu wojny domowej i jego wpływu na obywatelską i prywatną codzienność (jeden z wiodących, obok problemu stalkingu, motyw powieści) zamierzony feminizm to kolejne dobre powody by po ten tytuł sięgnąć.
Pozostaje mieć nadzieję, że przekład sprosta wyzwaniu tłumaczenia bez wytracania charakterystycznego tonu języka Anny Burns, tego jak w Milkmanie potrafi być zabawny, niecodzienny i celny zarazem.
Dobry Booker.

Milkman: boys will be boys.

Lata siedemdziesiąte ubiegłego stulecia, Irlandia, czas "The Troubles".
“The day Somebody McSomebody put a gun to my breast and called me a cat and threatened to shoot me was the same day the milkman died”
Tym zdaniem, zdaniem zdradzajacym jej koniec, zostaje otwarta historia siedmiu spotkań z tytułowym Milkmanem, czołowym członkiem...