Poniższa opinia dotyczy wszystkich książek o Miko:

Ile my się tego naczytaliśmy! Rok temu, mając dwa latka, E. znała te książki na pamięć. Trafiliśmy na nie przypadkiem, na stoisku z książkami we Władysławowie. Najpierw kupiliśmy jedną, następnego dnia wróciliśmy po wszystkie pozostałe z serii.
Książeczki są ładne i mądre – każda przedstawia jakąś historię z przesłaniem dla maluchów: że należy umieć się przyznać do błędu (Miko przyznaje się do winy), że najlepsza zabawa jest wtedy, gdy dzielimy się zabawkami (Miko ma urodziny), że gdy nie mamy warunków do trzymania zwierzęcia w domu, można pomóc sąsiadce w opiece nad jej pieskiem (Miko i pies), że warto dać mamie rano pospać (Miko chce się bawić) itd. W sumie seria liczy osiem książeczek trzymających równy poziom – ciężko wskazać najgorszą czy najlepszą.
Tym, co wyróżnia te książeczki na tle innych, jest to, że Miko nie ma taty. Nie stoi za tym żadna historia. Jest tylko mama i już.
Poza tym część książeczek się nam rozpadła, ale może to być efekt nie tyle słabego wykonania ile tego, że tak intensywnie i w różnych warunkach były czytane.
Jeśli uda się Wam je gdzieś dostać – warto nabyć.
Recenzje tej ksiązki i innych pozycji (też dla dzieci) są również dostępne na moim blogu: http://barakudatoja.blogspot.com/

Poniższa opinia dotyczy wszystkich książek o Miko:

Ile my się tego naczytaliśmy! Rok temu, mając dwa latka, E. znała te książki na pamięć. Trafiliśmy na nie przypadkiem, na stoisku z książkami we Władysławowie. Najpierw kupiliśmy jedną, następnego dnia wróciliśmy po wszystkie pozostałe z serii.
Książeczki są ładne i mądre – każda przedstawia jakąś historię z przesłaniem...