Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spędziłam z dzieciakami i tą książką kilka wieczorów pod rząd. Dla mnie nic szczególnego, misie koala były dość sympatyczne, ale nie żebym się zachwycała. Ale za to dzieciaki strasznie polubiły tą opowieść i czuję, że będę miała problem, kiedy przyjdzie czas oddać ją do biblioteki. Bracia Koala konstruują huśtawkę, a Mysia, chcąc też czuć się ważna, postanawia zrobić coś na własną rękę i zorganizować piknik na pustyni. Ponad wszystko chce dowodzić i żeby inni jej słuchali i robili to co ona chce. Jednak przekonuje się, że bycie odpowiedzialnym za coś nie jest takie proste, jak jej się na początku wydawało... Fajne przesłanie tej opowieści, graficznie taka sobie, nie specjalnie zapada w pamięć, ale ciekawy pustynny klimat Australii, koale, wombaty... Sporo bohaterów (jak dla mnie za dużo, przy pierwszym czytaniu dzieciaki czuły się zagubione, a zważywszy na ilość ilustracji to raczej pozycja dla młodszego czytelnika, więc atakowanie go natłokiem imion może dezorientować). Ale postać Mysi wzbudza niesamowitą sympatię maluchów, moja trzyletnia córka była wręcz zachwycona, naśladowała spacer Mysi po pustyni, a jak dzieciom się coś podoba to i ja przymrużam oczy i dam tym razem tę gwizdkę wyżej, bo to w końcu ma być radość dla nich, nie dla mnie.