Okropna, obrzydzająca, przerażająca książka. Wykorzystywanie seksualne i kazirodztwo nie jest nowym tematem, ale przecież nie da się uodpornić na czytanie takich rzeczy. Współczuję Nathalie wszystkiego co przeżyła. Współczuje upokorzenia, strachu, myśli samobójczych...

Na początku książki zastanawiałam się czy nie lepiej zamienić ją na coś innego? Po co czytać coś, co znowu będzie smutne i przerażające? Jak na zawołanie przeczytałam słowa autorki, że skoro ktoś już sięgnął po ta książkę to powinien ją dokończyć. Nathalie chce, by chociaż tyle dla niej zrobić.

„Kiedy doczytacie tę książkę do końca, Wasze życie zbytnio się nie zmieni, tylko te wszystkie fakty będą się trochę w Państwa pamięci kręciły. Ja niestety mojej pamięci zmienić nie mogę. Przez całe życie nosić w niej będę wyraz kazirodztwo i nic nie będzie w stanie tego zmyć, żaden rozpuszczalnik,żadne mydło…”

Tak, jest to prawda. Po pewnym czasie zapomnimy o tej książce i znajdziemy nową, przerażającą historię. Historii tej jednak nie musimy pamiętać, możemy zapomnieć o niej za kilka lat. Najważniejsze jest to, by wyciągnąć z niej wnioski, które zostaną z nami do końca życia. Tak jak prosi nas o to Nathalie. Zwracajmy uwagę na traktowanie dzieci, jeżeli któreś z nich jest ciche, zapytajmy dlaczego. Jeżeli się nie uśmiecha, popatrzmy mu w oczy. To my – ludzie, sąsiedzi, przyjaciele, nauczyciele i całkiem obcy musimy być czujni na każdym kroku. Nie pozwólmy krzywdzić dzieci. One na krzywdę innych bardzo często nie pozwalają. Smutne jednak, że nie potrafią samych siebie obronić.

Okropna, obrzydzająca, przerażająca książka. Wykorzystywanie seksualne i kazirodztwo nie jest nowym tematem, ale przecież nie da się uodpornić na czytanie takich rzeczy. Współczuję Nathalie wszystkiego co przeżyła. Współczuje upokorzenia, strachu, myśli samobójczych...

Na początku książki zastanawiałam się czy nie lepiej zamienić ją na coś innego? Po co czytać coś, co...