Niesamowite jest to, jak dobrze czytało mi się tę książkę, mimo paru zastrzeżeń do niej. Najbardziej drażniąca jest kreacja głównej bohaterki. Jest naiwna, dość bierna i kompletnie zdominowana przez Brandona, nie tylko pod względem cielesnym, ale też psychicznym, lęka się go i boi mu się przeciwstawić. Wiem, że były to inne czasy i pewnie w ten sposób można by to usprawiedliwić. Jednak to nie wszystko. Heather jest niesamowicie piękna nawet w worku po ziemniakach, szczupła, drobna, wszyscy mężczyźni z miejsca jej pożądają, wszystkie kobiety jej zazdroszczą i od razu czują względem niej niechęć - wszystko to, bez najmniejszego wysiłku z jej strony. Po urodzeniu dziecka rzecz jasna na jej ciele nie ma żadnych szpecących śladów, wciąż wygląda idealnie, a nawet jeszcze lepiej. Nieważne, jakie niebezpieczeństwo bohaterka napotka na swojej drodze, czy to mordercę, czy to napastliwych mężczyzn, możemy być pewni, że sekundę później ukochany magicznym sposobem zjawi się, by przybyć jej z odsieczą. W końcu nikt nie może jej zrobić krzywdy, może prócz głównego bohatera. Wyidealizowana romansowa heroina, która z rzeczywistością nie ma nic wspólnego. Sam Brandon też ma swoje za uszami, ale nie drażnił mnie tak, jak Heather. No i jeszcze Luiza, jego poprzednia kochanka, za nic nie mogłam pojąć, czemu bez przerwy pozwalali jej się tak nachodzić we własnym domu i czynić denerwujące komentarze. Mimo tego wszystkiego książka niesamowicie wciąga, aż wstyd się przyznać.

Niesamowite jest to, jak dobrze czytało mi się tę książkę, mimo paru zastrzeżeń do niej. Najbardziej drażniąca jest kreacja głównej bohaterki. Jest naiwna, dość bierna i kompletnie zdominowana przez Brandona, nie tylko pod względem cielesnym, ale też psychicznym, lęka się go i boi mu się przeciwstawić. Wiem, że były to inne czasy i pewnie w ten sposób można by to...