Jak pewnie każdy kto sięgnął po tą książkę lubię teleturnieje. Lubię siedząc na kanapie sprawdzać swoją wiedzę i to właśnie dla takich ludzi jak ja powstała idea "teleturnieju". Tak, gracze są ważni, ale to telewidzowie przynoszą zyski. Książka o tych kultowych miała być dla mnie łakomym kąskiem, ale...
Ale zacznijmy od plusów: na pewno sposób wydania i oprawa graficzna. Wybór opisywanych programów również jest OK, aczkolwiek najmniej znanym mi przytoczonym teleturniejem jest "Gilotyna", której osobiście nigdy nie włączyłbym do grona "kultowych", a znalazła się w nim tylko dlatego, że była prowadzona przez autora. Plusem są również pewne anegdoty związane z realizacją programów, niestety ich ilość jest dla mnie zbyt mała i to pierwszy minus.
Kolejnym jest zbyt ogólnikowe potraktowanie opisywanych programów i prowadzących. Mam wrażenie, że można było bardziej zagłębić się w temat. Zrobić lepszy research, przeprowadzić więcej rozmów z prowadzącymi, niektórymi uczestnikami i jakoś tak bardziej się przyłożyć. Po przeczytaniu książki czuję niedosyt.
Ale już największym minusem jest przeszło 30 stron żartów Karola Strasburgera!! OK - żarty w familiadzie są już legendarne i należało przytoczyć kilka sucharów, ale 30 stron w książce liczącej 260 stron?!?! Jak dla mnie to cios poniżej pasa i zmarnowanie potencjału tematu teleturniejów...

Jak pewnie każdy kto sięgnął po tą książkę lubię teleturnieje. Lubię siedząc na kanapie sprawdzać swoją wiedzę i to właśnie dla takich ludzi jak ja powstała idea "teleturnieju". Tak, gracze są ważni, ale to telewidzowie przynoszą zyski. Książka o tych kultowych miała być dla mnie łakomym kąskiem, ale...
Ale zacznijmy od plusów: na pewno sposób wydania i oprawa graficzna....