Małomiasteczkowość i myślenie jednotorowe. Bohaterowie uparcie wierzą w swoje racje.
Ile razy zdarzyło się wam szukać swojego dziecka? Przecież wystarczy chwila nieuwagi gdy niespokojne szukanie i wołanie dziecka nawet między sklepowymi alejkami przyspiesza nam bicie serca. A tu taka tragedia...
Książka zabierze was do Jarczewa. Gdzie w odnowionym dworku zamieszkuje pani transplantolog. Kobieta jest samotna i zapracowana, skrywa ból i nie dopuszcza do siebie nikogo zbyt blisko. Lubi dzieci które bawią się niedaleko jej dworku. Aż pewnego dnia jeden chłopiec znika. Jego Matka w rozpaczy na oślep oskarża każdego, kto tylko mógłby być na drodze, zaginionego dziecka. Niestety właścicielka dworku i jego zarządca stają pod ostrzałem. Małomiasteczkowość, plotki i jedność mieszkańców skupiają się na tym temacie. Historia pokazuje jakie wielkie emocje szaleją przy tak nietypowych sprawach. Jak ludzie potrafią się jednoczyć. I jednocześnie dzielić. Jak rozsądek przyćmiewany jest bólem, rozpaczą i zemstą. Akcja jest tajemnicza, występują niedomówienia. Przeskok w czasie sprawia, że emocje rozpalają się na nowo. Bohaterów przewija się wiele, niektórych nie da się lubić a innych chciałoby się obronić. Jednak imiona i nazwiska są prawdziwe mimo, iż użyczone wymyślonym postaciom. Moja postać mimo iż mignęła tyko w fabule, narobiła sporo zamętu. Historia jest tak spleciona różnymi sznurkami, że uważnie trzeba czytać skrawki informacji podawane przez autorkę, dzięki którym wszystko w końcu się wyjaśnia. Mimo, że każdy miał coś na sumieniu, łatwo było oceniać innych i zarażać nienawiścią. Decyzje sprzed lat splotły losy nieświadomych ludzi. Czyta się z ciekawością ale i obawą. Bo zaczyna się dziać coś złego. Właściwie głównymi bohaterami stają się najmłodsi. O których trwożymy się najbardziej. Czuć niepokój, mimo iż mamy nadzieje, że najgorsze za nami. A zło nie śpi.Tylko ten krzyk ciszy domaga się usłyszenia. A kiedy rozbrzmi, wszystko się wyjaśni. Autorka jak zwykle zostawiła wątek paranormalny i tajemnicę, którą wielu bohaterów próbuje poznać. Nie był to dla mnie horror mimo iż wystraszyć mnie bardzo łatwo. Dziecinka wywołała we mnie większy strach a tutaj była tragedia i zagadka, która rozwiązała się dopiero na samym końcu.

Małomiasteczkowość i myślenie jednotorowe. Bohaterowie uparcie wierzą w swoje racje.
Ile razy zdarzyło się wam szukać swojego dziecka? Przecież wystarczy chwila nieuwagi gdy niespokojne szukanie i wołanie dziecka nawet między sklepowymi alejkami przyspiesza nam bicie serca. A tu taka tragedia...
Książka zabierze was do Jarczewa. Gdzie w odnowionym dworku zamieszkuje pani...