„Krwawa Toskania” to druga powieść kryminalna Grzegorza Kapli, jaką miałam okazję przeczytać (po „Bez przebaczenia”). Właściwie to nie czytałam, tylko połykałam rozdział po rozdziale, bo trudno było mi oderwać się od lektury.
Akcja rozgrywa się współcześnie w malowniczych miasteczkach tytułowej krainy. Zamiast wakacyjnego relaksu znajdujemy tu jednak krwawe wydarzenia i zagadki.
Od początku wciągają nas trzy wątki.
Bogata Amerykanka, Sylvie, to świeżo upieczona rozwódka, która przyjeżdża do Toskanii, by napisać książkę i rozpocząć nowy etap w życiu. Szybko wdaje się w ognisty romans z przystojnym Włochem. Nie przypuszcza jednak, że to początek niebezpiecznej przygody…
Policjantka Emilia specjalizuje się w mordach rytualnych, więc nic dziwnego, że zostaje jej przydzielona sprawa zamordowanej w okrutny sposób kobiety, na której okaleczonych zwłokach znajdują się tajemnicze cyfry.
Czy to przypadek, że ciało porzucono niedaleko miejsca, w którym przed wiekami zabito kobietę uznaną za czarownicę?...
Feliks, warszawiak z kryminalną przeszłością, dostaje w spadku pół posiadłości w Toskanii. Początkowo trudno mu w to uwierzyć, bo nie wiedział, że ma we Włoszech jakiegoś przodka. Jeszcze większy szok powoduje wiadomość, że drugą część majątku odziedziczył jego kuzyn Orlando, gej i celebryta. Spotkanie homofoba z Polski i kreatora mody z Mediolanu rodzi wiele zaskakujących sytuacji…
Co łączy te trzy wątki?
Na to pytanie szukamy odpowiedzi, ale by ją poznać w pełni, trzeba uzbroić się w cierpliwość. Warto to jednak zrobić, bo zakończenie okazuje się zaskakujące. A autor zaskakuje nas często, bo wydarzenia są nieprzewidywalne. Nawet gdy już wydaje nam się, że poznaliśmy prawdę i wszystko wiemy, nagle okazuje się, że czeka nas kolejna fabularna petarda.
Czyta się tę powieść bardzo szybko i z dużymi emocjami. Wciąż coś tu się dzieje i dotyczy to nie tylko wątków kryminalnych. Z zainteresowaniem śledzi się prywatne życie policjantki Emilii, która zmaga się z sercowymi problemami i musi podjąć ważną decyzję, od której zależy jej szczęście i przyszłość.
Lubię takie połączenia treści kryminalnych i obyczajowych, więc z czystym sumieniem mogę przyznać kolejny plus.
Całość napisana jest lekko, ale z dbałością o styl i język. Jeśli pojawiają się wulgaryzmy, to w uzasadnionych sytuacjach; autor nie epatuje nimi, podobnie jak nie przesadza z opisami krwawych scen.
Powieść podejmuje ważne tematy i nawet jeśli nie wysuwają się one na pierwszy plan, to trudno nie zwrócić na nie uwagi. To między innymi: seksizm, homofobia, przemoc wobec kobiet…
Trudno nie zauważyć także odwołań do różnych dzieł sztuki – wszak akcja rozgrywa się w kraju, z którego pochodzili najwięksi artyści renesansowi.
I jeszcze jeden szczegół, o którym warto wspomnieć. Każde ostatnie zdanie rozdziału staje się pierwszą frazą kolejnej części. Niby drobiazg, ale ubarwia narrację.
Polecam – nie tylko fanom gatunku. Dobrze było przenieść się do Toskanii, nawet tej krwawej, bo autorowi udało się też oddać niepowtarzalny klimat tego regionu, jego scenerii, kolorystyki, a nawet kuchni.

„Krwawa Toskania” to druga powieść kryminalna Grzegorza Kapli, jaką miałam okazję przeczytać (po „Bez przebaczenia”). Właściwie to nie czytałam, tylko połykałam rozdział po rozdziale, bo trudno było mi oderwać się od lektury.
Akcja rozgrywa się współcześnie w malowniczych miasteczkach tytułowej krainy. Zamiast wakacyjnego relaksu znajdujemy tu jednak krwawe wydarzenia i...