Mamy w tej książce nakreślony rys historyczny mafijnych organizacji we Włoszech, ale jest to tylko wstęp do ukazania obrazu sytuacji w dniu dzisiejszym.
Nie jest to obraz optymistyczny.
Nie ma co zbyt dużo wypisywać mądrości na temat samej książki: znacznie lepiej polecić ją do przeczytania.
Z luźnych refleksji należałoby zauważyć, że mafie rozwijają się tym lepiej i osiągają tym większy zasięg i obroty finansowe kosztem zdrowej tkanki społecznej - im w gorszym stanie są organy państw. Kiedy funkcjonariusze organów państwa czują strach przed wypełnianiem swoich obowiązków pod presją przestępców, to sytuacja ociera się o beznadzieję. Metody działania organizacji przestępczych zależą od tradycji w danym kraju i społeczności. To, na czym obrasta mafia, zależy od wartości-antywartości akceptowanych, albo przynajmniej tolerowanych powszechnie w danym społeczeństwie. Włoska tradycja dopuszcza mściwą wendettę i prawo do zabijania w odwecie, więc mafia we Włoszech zabija swoich przeciwników i dąży do zastraszenia społeczności, wręcz wszystkich obywateli kraju.
Tym bardziej zadziwiające jest, że włoska mafia potrafiła tak głęboko i zasadniczo skorumpować Watykan, który powinien przecież z założenia promować wartości drastycznie przeciwne tym, co mafia włoska sobą reprezentuje.
W Polsce powszechnie akceptuje się złodziejstwo i nielegalne kombinacje, czego dowodem jest wciąż wysokie poparcie dla polityków-złodziei. Jednocześnie nie akceptuje się u nas powszechnie w społeczeństwie mordów politycznych i morderczej mściwości. Tak więc mafia w Polsce działa inaczej: skupia się na kradzieży miliardów, jak to miało miejsce za poprzedniej władzy podczas afery VAT.
A teraz?
Dzisiejsza mafia polska aktualnie już korumpuje nową władzę i zapewne wskazuje nowe cele do wspólnych kradzieży: być może kradzież ta odbędzie się wespół z przestępczymi organizacjami z USA nominujących się „żydowskimi”. Mowa tu o kradzieży w oparciu o amerykańską słynną ustawę 447, skoro kamienice na ogólnych zasadach zostały już pokradzione przez krewnych i znajomych królika baronów poprzedniej władzy. Może to być także - albo równolegle - kradzież olbrzymich obszarów leśnych pozostających póki co pod zarządem państwa, które już przecież próbowano za dona Tuska „sprywatyzować”.
Jak długo Polska pozostanie „państwem teoretycznym”, tak długo organizacje przestępcze typu mafijnego będą się wciąż u nas rozwijać, zwiększać obroty, dochody, zasięg i będą doskonaliły metody działania wyprzedzając jedynie początkowo w działaniach urzędników niedorobionego państwa, ale gdy mafia urośnie w piórka - może zacząć stosować bardziej masowo przemoc i zastraszenie bazując na społecznych podziałach i narastającej wzajemnej nienawiści. Póki co posługuje się metodami społecznej manipulacji z wykorzystaniem skorumpowanych dziennikarzy i bezczelnie zagarniętych swego czasu środków masowego przekazu.
Mafia rosyjska opiera się na służalczej relacji wobec władców Kremla, którzy stają się de facto jej ojcami chrzestnymi.
Mafia chińska jest podobna do tej rosyjskiej i działa poza granicami Chin z akceptacją rodzimych władz, które całkiem radośnie obserwują erozję systemów społecznych i niechętnie nastawionych do Chin państw o chrześcijańskich korzeniach kulturowych.
Mafia amerykańska opiera się na działaniach banksterskich przestępczego kapitału finansowego, który w samym USA już wywołał skandaliczny kryzys powiązany z kredytowaniem nieruchomości. Mafia banksterska okradła wówczas amerykańskie państwo z miliardów dolarów, które przeznaczono na dofinansowanie złodziejskich banków zagrożonych upadkiem. Najprzyjemniej i całkiem zgodnie z prawem okrada się kogoś, komu potrafi się wytłumaczyć, że pozbycie się przez okradanego pieniędzy na rzecz złodzieja jest dziejową koniecznością i interesem okradanego (tu: państwa).
USA ma tradycje legalistyczne, więc mafia ta stosuje środki formalnie legalne, choć moralnie niedopuszczalne.
A w naszej Europie?
Działania marksistowskich komisarzy europejskich najaranych do nieprzytomności koncepcją Spinellego, której jednym z głównych celów jest likwidacja „państw narodowych” sprzyjają działaniu owych ciemnych mocy, gdy coraz bardziej sparaliżowane organa poszczególnych państw oddają swoje tradycyjne obowiązki na ręce owych komisarzy, którzy wyznaczają jedność ideologiczną Europy w oparach absurdu.
Silne państwo nie oznacza dużej liczby urzędników, zwłaszcza urzędników administrujących procesami gospodarczymi. Interesy mafii i urzędników administrujących gospodarką spotykają się w jednym punkcie i związek ten jest tym silniejszy, im większe uprawnienia i ich zasięg posiada urzędnik i im więcej można uzyskać, korumpując go, nieuczciwych bonusów gospodarczych z jego decyzji.
Eurokołchoz jest pod tym względem glebą bardzo żyzną.
Silne państwo to wydajny, skuteczny, nieskorumpowany i bezwzględnie działający system wymiaru sprawiedliwości oparty na doskonale skonstruowanych i pilnie przestrzeganych normach prawnych oraz doskonale wyszkolone, oddane i patriotyczne służby specjalne operujące w szarych strefach, inwigilujące niebezpieczne obszary i alarmujące o zagrożeniach. To także państwo dysponujące wyszkoloną i odpowiednio liczną armią, wyposażoną w najnowsze zdobycze nauki i techniki, zdolną przeciwstawić się bezpośrednim zagrożeniom zewnętrznym.
Obecność przywleczonych masowo do Europy pseudo-uchodźców z ich często barbarzyńską antykulturą, wrogo nastawioną do europejskich tubylców stanowi grunt do powstawania kolejnych, nowych lokalnych mafii opartych na tych społecznościach. Autor książki odważył się ujawnić, że w procederze nielegalnego transportu pseudo-uchodźców do Europy mafia włoska ma ogromny, jeśli nie największy udział.

Mamy w tej książce nakreślony rys historyczny mafijnych organizacji we Włoszech, ale jest to tylko wstęp do ukazania obrazu sytuacji w dniu dzisiejszym.
Nie jest to obraz optymistyczny.
Nie ma co zbyt dużo wypisywać mądrości na temat samej książki: znacznie lepiej polecić ją do przeczytania.
Z luźnych refleksji należałoby zauważyć, że mafie rozwijają się tym lepiej i...