To moja druga w ostatnim czasie książka, której głównym wątkiem jest porwanie niemowlęcia. Choć w sumie niedokładnie, bo tu dodatkowo pojawia się temat depresji poporodowej.

W przeciwieństwie do poprzedniej książki ("Pusta kołyska"), "Koszmarne przebudzenie" jest fikcją literacką. Wzbudziła we mnie jednak o wiele więcej emocji. Bohaterowie są bardziej "ludzcy", więcej jest opisów ich uczuć, obaw, rozterek a nie jedynie niemalże suche wypunktowanie biegu wydarzeń.

Dodatkowo bardzo dobrze opisany jest temat depresji poporodowej. Nie każda kobieta jej doświadcza,niestety wiele nie zostaje właściwie zdiagnozowanych lub same obwiniają się o własne myśli i zachowania i cierpią katusze nie zgłaszając się do lekarza o właściwą pomoc bojąc się braku zrozumienia, potępienia lub po prostu wstydząc. Książka świetnie pokazuje, że w najbliższym otoczeniu z pewnością mamy niejeden przypadek kobiety, która cierpiała na depresję poporodową ale nadal jest to temat unikany stąd wydaje się, że są to przypadki odosobnione.

Nie myślcie jednak, że jest to książka tylko dla mam:)

Wątek kryminalny a może raczej detektywistyczny jest świetnie opisany. Autorka przeprowadza nas od jednego podejrzanego do drugiego rozsiewając przy okazji wątpliwości i kierując nas co chwilę na fałszywe tropy. Niektórzy podejrzani są całkowicie nierealni jako ewentualni porywacze inni wydają się być stworzeni do tej roli. Zakończenie jest zaskakujące mimo, że (zabrzmi to absurdalnie) było do przewidzenia już od jakiegoś czasu.

Polecam!

To moja druga w ostatnim czasie książka, której głównym wątkiem jest porwanie niemowlęcia. Choć w sumie niedokładnie, bo tu dodatkowo pojawia się temat depresji poporodowej.

W przeciwieństwie do poprzedniej książki ("Pusta kołyska"), "Koszmarne przebudzenie" jest fikcją literacką. Wzbudziła we mnie jednak o wiele więcej emocji. Bohaterowie są bardziej "ludzcy", więcej jest...