Nie można się spodziewać, aby taka lektura, napisana przez takiego autora była szczera i bezkompromisowa. Autor tak często jak może stara się wytłumaczyć i usprawiedliwić swoje decyzje. Z tego musi sobie zdawać sprawę każdy, kto sięgnie po książkę. Rozdziały dotyczące polityki wewnętrznej można spokojnie opuścić, chyba że ktoś interesuje się amerykańskim systemem ochrony zdrowia. W rozdziałach dotyczących polityki zagranicznej uderza fakt jak nieistotne, z punktu widzenia autora, było polskie wsparcie w Afganistanie i w Iraku. George Bush często wymienia partnerów amerykańskich, którzy pomogli w operacji militarnej, a nazwisko prezydenta Kwaśniewskiego pada tylko raz (wymienione do tego obok nazwisk innych prezydentów i premierów europejskich). W Polsce narracja polityczna była taka, że Amerykanie i Polacy ściśle współpracują i jesteśmy kluczowym partnerem USA w walce z terrorystami. Po lekturze wspomnień byłego prezydenta USA nie mam złudzeń, że przynajmniej w opinii GWW byliśmy partnerem drugoligowym.

Nie można się spodziewać, aby taka lektura, napisana przez takiego autora była szczera i bezkompromisowa. Autor tak często jak może stara się wytłumaczyć i usprawiedliwić swoje decyzje. Z tego musi sobie zdawać sprawę każdy, kto sięgnie po książkę. Rozdziały dotyczące polityki wewnętrznej można spokojnie opuścić, chyba że ktoś interesuje się amerykańskim systemem ochrony...