Książka, która tak naprawdę stara się wyjaśnić rzeczowo w sposób zbliżony naukowemu, a zarazem zjadliwie dla przeciętnego czytelnika, podstawy hipokryzji kościoła katolickiego, czyli sprawę celibatu i potępienia seksualności człowieka homoseksualnego.
Autor będący profesorem socjologii, byłym seminarzystą, bez oskarżania i zbędnej zjadliwości analizuje życie seksualne włoskich seminarzystów i młodych księży. Przeprowadza wywiady z seminarzystami i na ich podstawie rysuje obraz katolickiego formowania swych pasterzy. Obraz jest czarny, ale nie tendencyjny, bowiem autor doskonale zdaje sobie sprawę, że to hierarchiczny sposób sprawowania władzy, oraz tradycja ukrywania swojej seksualności, ma dodawać mistycyzmu i stwarzać wrażenie, że kasta nieskazitelnych jest kastą nadludzi, którzy są w stanie kontrolować swój popęd seksualny. Taki obraz kapłaństwa, jest szczególnie pociągający dla młodych homoseksualistów, szczególnie z włoskiej południowej prowincji. Pociągający również dla dzieci z rodzin dysfunkcyjnych z silnym matriarchatem lub patriarchatem, gdzie przyznanie się do swoich ciągot jest nie do pomyślenia, a seminaria niższe są jedyną odskocznią.
Dałem tej książce maksymalną notę ponieważ uważam, że warsztat autora jest niepodważalny, dodatkowo książka porusza tematykę skrywaną przez kościół i wymagającą wyjaśnienia. Uważam również, że pomimo zacięcia naukowego książkę się czyta z łatwością.
Tezy płynące z tej książki, są optymistyczne, gdyż obecna rewolucja LGBT+ powoduje sekularyzację i demistyfikację życia seksualnego, z którą kościół musi się zmierzyć.

Książka, która tak naprawdę stara się wyjaśnić rzeczowo w sposób zbliżony naukowemu, a zarazem zjadliwie dla przeciętnego czytelnika, podstawy hipokryzji kościoła katolickiego, czyli sprawę celibatu i potępienia seksualności człowieka homoseksualnego.
Autor będący profesorem socjologii, byłym seminarzystą, bez oskarżania i zbędnej zjadliwości analizuje życie seksualne...