Książkę wręcz pochłonęłam ze względu na to,że słucham takiej a nie innej muzyki i interesuję mnie kultura lat 60/70.
Opowiada ona o uczuciu jakie darzyła Morissona młoda dziewczyna Juddy Huddleston. Przez całą książkę widzimy rozpaczliwą próbę walki o serce wokalisty, rozpaczliwą próbę walki o siebie...Czytając te intymne wspomnienia zastanawiałam się ile jest w tym wszystkim prawdy,bo autorka sama przyznała,że nie pamięta pewnego okresu swojego życia i ma problemy z pamięcią ,a szalone tripy odbywające się po LSD były opisane dość szczegółowo. Szkoda było mi tej Juddy,która próbowała walczyć z tym destruktywnym uczuciem,a nie potrafiła oprzeć się bożyszczu nastolatek tamtej epoki i oczywiście nie ona jedna,lecz problemy natury psychicznej odbiły się na niej na tyle że wylądowała w zakładzie psychiatrycznym próbując sobie radzić ze stratą ukochanego Jima.
Czyta się szybko,łatwo i przyjemnie. Trochę chaotyczna,ale takie była II połowa lat 60 :) polecam .

Książkę wręcz pochłonęłam ze względu na to,że słucham takiej a nie innej muzyki i interesuję mnie kultura lat 60/70.
Opowiada ona o uczuciu jakie darzyła Morissona młoda dziewczyna Juddy Huddleston. Przez całą książkę widzimy rozpaczliwą próbę walki o serce wokalisty, rozpaczliwą próbę walki o siebie...Czytając te intymne wspomnienia zastanawiałam się ile jest w tym...