"Iskry jak gwiazdy” to boleśnie prawdziwy obraz traumy i wojny, pełen scen tak żywych, że zostają z czytelnikiem długo po zakończeniu lektury. Jednocześnie to powieść, która daje nadzieję.

Początek powieści „Iskry jak gwiazdy” dzieje się w Kabulu, w roku 1978. Dziesięcioletnia Sitara Zamani ma rodziców i młodszego brata. Są szczęśliwą rodziną, wiodącą beztroskie życie pełne przywilejów, gdyż ojciec Sitary jest prawą ręką prezydenta Afganistanu Dauda. Dziewczynka spędza dużo czasu w pałacu, bawiąc się w pałacowych ogrodach z dziećmi prezydenta. Nie wie, że lada moment jej życie zmieni się diametralnie…

Pewnej kwietniowej nocy przeciwnicy obecnej władzy dokonują zamachu stanu, zabijając prezydenta oraz całą rodzinę dziewczynki. Jedynie Sitara zostaje ocalona z masakry dzięki pomocy jednego z ochroniarzy, który potajemnie wyprowadza ją z pałacu. Trafia do domu amerykańskiej dyplomatki, która adoptuje ją i zabiera do Ameryki. W nowym kraju dziewczynka przyjmuje także nowe imię – Aryana. Jej marzeniem jest zostać lekarką.

Druga linia czasowa powieści „Iskry jak gwiazdy” dzieje się trzydzieści lat później. Aryana mieszka w Nowym Jorku i praktykuje medycynę. Jej świat ponownie zaczyna się chwiać, gdy w gabinecie pojawia się starszy pacjent – mężczyzna, który ją uratował. Prawdopodobnie był też winny morderstwa całej jej rodziny. Jego widok budzi w Aryanie furię. To niespodziewane spotkanie przynosi wiele pytań o wydarzenia z przeszłości. Kobieta wyrusza więc do Kabulu, by znaleźć odpowiedzi…