Książka powstała w 1974 roku, czyli niemal pół wieku temu. Mimo to czyta się ją tak, jakby była o nas, o naszych sąsiadach czy innych bliższych lub dalszych znajomych. Porusza bowiem problem rodzin patchworkowych, które coraz częściej występują w naszym społeczeństwie. Mąż mamy, żona taty, rodzony brat i/lub siostra, rodzeństwo ze strony ojca i nowe dzieci mamy. Pojawiają się dzieci-walizki. Obarczeni problemami osobistymi rodzice podrzucają dzieci do dziadków. Czasami taki pobyt trwa kilka dni lub tygodni, a czasami kilka miesięcy lub nawet kilka lat. Kiedy prawni opiekunowie rozpoczynają "nowe życie" zabierają dzieci na powrót do siebie. Narzucają im kontrowersyjne systemy zakazów i nakazów, mówią co jest "cacy" a co "be", karmią , ubierają, kształcą. Czy to jednak wystarczy, aby młody człowiek odzyskał spokój duszy i poczuł harmonię otoczenia?
Warto podjąć trud oceny zachowania wszystkich postaci występujących w tej książce. I tych małych i tych dużych. I tych pierwszoplanowych i tych zaledwie wzmiankowanych. Wszyscy oni mieli wpływ na rzeczywistość, w jakiej przyszło żyć nastoletniej Ilse. Ba, ona sama, także kształtowała tę rzeczywistość. Dlaczego jednak kłamała? Dlaczego uciekła z domu? Myślę, że poszukiwanie odpowiedzi na te pytania i próba oceny bohaterów byłyby ciekawym tematem do rozmowy np. podczas spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki.

Książka powstała w 1974 roku, czyli niemal pół wieku temu. Mimo to czyta się ją tak, jakby była o nas, o naszych sąsiadach czy innych bliższych lub dalszych znajomych. Porusza bowiem problem rodzin patchworkowych, które coraz częściej występują w naszym społeczeństwie. Mąż mamy, żona taty, rodzony brat i/lub siostra, rodzeństwo ze strony ojca i nowe dzieci mamy. Pojawiają...