Książka powstała w 1974 roku, czyli niemal pół wieku temu. Mimo to czyta się ją tak, jakby była o nas, o naszych sąsiadach czy innych bliższych lub dalszych znajomych. Porusza bowiem problem rodzin patchworkowych, które coraz częściej występują w naszym społeczeństwie. Mąż mamy, żona taty, rodzony brat i/lub siostra, rodzeństwo ze strony ojca i nowe dzieci mamy. Pojawiają się dzieci-walizki. Obarczeni problemami osobistymi rodzice podrzucają dzieci do dziadków. Czasami taki pobyt trwa kilka dni lub tygodni, a czasami kilka miesięcy lub nawet kilka lat. Kiedy prawni opiekunowie rozpoczynają "nowe życie" zabierają dzieci na powrót do siebie. Narzucają im kontrowersyjne systemy zakazów i nakazów, mówią co jest "cacy" a co "be", karmią , ubierają, kształcą. Czy to jednak wystarczy, aby młody człowiek odzyskał spokój duszy i poczuł harmonię otoczenia?
Warto podjąć trud oceny zachowania wszystkich postaci występujących w tej książce. I tych małych i tych dużych. I tych pierwszoplanowych i tych zaledwie wzmiankowanych. Wszyscy oni mieli wpływ na rzeczywistość, w jakiej przyszło żyć nastoletniej Ilse. Ba, ona sama, także kształtowała tę rzeczywistość. Dlaczego jednak kłamała? Dlaczego uciekła z domu? Myślę, że poszukiwanie odpowiedzi na te pytania i próba oceny bohaterów byłyby ciekawym tematem do rozmowy np. podczas spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki.

Książka powstała w 1974 roku, czyli niemal pół wieku temu. Mimo to czyta się ją tak, jakby była o nas, o naszych sąsiadach czy innych bliższych lub dalszych znajomych. Porusza bowiem problem rodzin patchworkowych, które coraz częściej występują w naszym społeczeństwie. Mąż mamy, żona taty, rodzony brat i/lub siostra, rodzeństwo ze strony ojca i nowe dzieci mamy. Pojawiają...

Byłam zmuszona czytać to jako lekturę w liceum W ORYGINALE co spotęgowało okropność tematu. W trakcie czytania kompletnie nic nie sprawiało mi przyjemności, nawet to, że rozumiałam tekst (może wolałabym nie...). Nastolatki i patologie rodzinne nie są moim ulubionym tematem książek i stąd niska ocena.

Byłam zmuszona czytać to jako lekturę w liceum W ORYGINALE co spotęgowało okropność tematu. W trakcie czytania kompletnie nic nie sprawiało mi przyjemności, nawet to, że rozumiałam tekst (może wolałabym nie...). Nastolatki i patologie rodzinne nie są moim ulubionym tematem książek i stąd niska ocena.

czytałam jeszcze w podstawówce także bardzo dawno temu, jednak książkę pamiętam bardzo dobrze, fabuła utkwiła mi w pamięci- bardzo życiowa, pokazuje jak to nieraz bywa że w na pozór normalnej rodzinie nie wszystko jest takie piękne jak się wydaje komuś z boku, dla mnie bardzo ciekawa powieść obyczajowa

czytałam jeszcze w podstawówce także bardzo dawno temu, jednak książkę pamiętam bardzo dobrze, fabuła utkwiła mi w pamięci- bardzo życiowa, pokazuje jak to nieraz bywa że w na pozór normalnej rodzinie nie wszystko jest takie piękne jak się wydaje komuś z boku, dla mnie bardzo ciekawa powieść obyczajowa

Książka bardzo interesująca . Doskonała na zimowe dni przy gorącej herbacie : )

Książka bardzo interesująca . Doskonała na zimowe dni przy gorącej herbacie : )

Interesująca jest narracja, z punku widzenia siostry głównej bohaterki. Czytając tę książkę odkrywamy, że jeśli coś wygląda dobrze z zewnątrz, to w cale nie znaczy to, że takie właśnie jest. Patologia rodzinna może mieć wiele oblicz i nieść za sobą wiele smutnych konsekwencji dla dzieci, co bardzo dobrze jest ukazane w tej powieści.

Interesująca jest narracja, z punku widzenia siostry głównej bohaterki. Czytając tę książkę odkrywamy, że jeśli coś wygląda dobrze z zewnątrz, to w cale nie znaczy to, że takie właśnie jest. Patologia rodzinna może mieć wiele oblicz i nieść za sobą wiele smutnych konsekwencji dla dzieci, co bardzo dobrze jest ukazane w tej powieści.

Bardzo niepozorna mała książeczka.
Szybko i ciekawie się czyta.
Cała historia jeszcze dość długo po przeczytaniu siedziała mi głowie...

Bardzo niepozorna mała książeczka.
Szybko i ciekawie się czyta.
Cała historia jeszcze dość długo po przeczytaniu siedziała mi głowie...

?

?