"Ferment" to bardzo osobista historia, przedstawiona bez ubarwiania, bez upiększania, bez usprawiedliwiania się. Inteligentna, wykształcona kobieta, posiadająca satysfakcjonujące życie osobiste i zawodowe odkrywa, że przez całe życie jej wiernym towarzyszem był alkohol. Alkohol był przyjacielem pozwalał przetrwać, dawał ukojenie.
Nie był sposobem na nudę, smutek , nikogo nie zastępował, niczego nie maskował, pozwalał jedynie odczuwać życie intensywniej i przyzwyczaił do swej obecności. Książka podzielona jest na 3 części, z których każda przedstawia kolejny etap w uświadomieniu sobie nałogu. Główna bohaterka dobrowolnie zgłasza się do kliniki leczenia uzależnień i z właśnej woli postanawia kontynuować rozpoczęte leczenie. Kobieta nie należy do uległych, idących za głosem tłumu czy łatwo przystosowywujących się osób. Akceptuje swoją chorobę ale nie akceptuje konieczności podporządkowania się panującym w klinice zasadom. Wraz z bohaterką odbywamy długa i interesująca podróż od zaprzeczenia, poprzez zrozumienie aż do pierwszych wątpliwości i słabości w walce z nałogiem. Oprócz historii głównej bohaterki poznajemy również doświadczenia osób biorących udział w leczeniu w tym samym czasie i obserwujemy różnorodny obraz tej samej choroby. W przypadku tego typu książek ciężko jest użyć stwierdzenia dobra lub zła. Wydaje mi się też, że nie o to tutaj chodzi. Warto zaznaczyć jednak że jest to książka niezwykle wartościowa, dająca do myślenia, ukazująca życie alkoholika od środka. Uświadamia nam, że alkoholik to nie tylko zapijaczony, bezdomny pan stojący od rana pod sklepem ale także ineteligentni, aktywni zawodowo i rodzinnie ludzie, na co dzień skrywający swój sekret pod maską normalności. Serdecznie polecam !

"Ferment" to bardzo osobista historia, przedstawiona bez ubarwiania, bez upiększania, bez usprawiedliwiania się. Inteligentna, wykształcona kobieta, posiadająca satysfakcjonujące życie osobiste i zawodowe odkrywa, że przez całe życie jej wiernym towarzyszem był alkohol. Alkohol był przyjacielem pozwalał przetrwać, dawał ukojenie.
Nie był sposobem na nudę, smutek , nikogo...