Jak często słyszymy teraz o narkomanach, alkoholikach i innych ludziach uzależnionych? Nawet w szkołach przeprowadzane są specjalne zajęcia, które mają za zadanie ostrzec i uchronić nas przed takimi rzeczami. Narkoman kojarzy nam się głównie z człowiekiem bez przyszłości, którego życie dawno straciło sens i jakąkolwiek wartość, choć w rzeczywistości jest nieco inaczej. Podobno to osoby, które wyglądają niczym wzór do naśladowania, najczęściej sięgają po te wyniszczające substancje.

Główny bohater Equilibrium Game jest właśnie przykładem takiej osoby. To człowiek wykształcony, ze świetną pracą i genialnie zapowiadającą się przyszłością. Jako mężczyzna niezwykle przystojny przyciąga do siebie mnóstwo dam, które są w stanie zrobić dla niego wszystko. Ukończył wiele kierunków studiów, więc może pracować w różnych dziedzinach. Czego, w takim razie, brakuje mu w życiu, że sięgnął po wyżerające zdrowy rozsądek substancje i popadł w obłęd?

Jest to kolejna książka, którą przeczytałam jakiś czas temu, a dopiero teraz jestem w stanie Wam o niej napisać. Towarzyszyła mi w ciepłe, lipcowe dni i powiem szczerze, że lektura w ogólnie nie pasuje do wakacyjnej sielanki, słońca i opalania. Co to, to nie.

Do wybrania tejże lektury zmusił mnie świetny opis. Uwielbiam taką tematykę! Czy jednak dostałam to, czego oczekiwałam? Czytając dzieło pana Salskiego często się gubiłam. Czasem nie wiedziałam czy dana scena jest rzeczywista, czy to tylko jego narkotyczne wizje. I wiecie co? To podobało mi się najbardziej! Ta sprawa sprawiła, iż doskonale wczułam się w rolę Victora, który też powoli przestawał widzieć granice między dwoma światami. I chyba to jedna z niewielu zalet Equilibrium Game.

Przez większość czasu książkę czytadło się całkiem szybko. Akcja toczy się normalnym tempem- nie pędzi jak szalona, ale też nie wlecze się jak ślimak. Nie jest to zbyt gruba lektura, więc nie spodziewajmy się, że będzie umilaczem na wiele dni. Wątpię, że jej treść pozostawiła po sobie jakiś ślad we mnie. Nie zawładnęła mną. Czytałam, bo musiałam. Nie najgorszy debiut, jednak nie powala na kolana. Język autora jest prosty i ciężko mi uwierzyć, że kiedyś spod jego pióra wyjdą malownicze opisy i poetyckie zwroty, a skoro już jesteśmy przy poezji... Szymon Salski umieszczał w rozdziałach swoje wiersze (?), które jak dla mnie były po prostu... beznadziejne i kiczowate. Także chyba już sami zdążyliście wywnioskować czy czytać tę lekturę, czy odpuścić. Ja nie mam nic więcej do dodania.
Buziak i do następnego! :-)

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Novae Res!


ZAPRASZAM
http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com/

Jak często słyszymy teraz o narkomanach, alkoholikach i innych ludziach uzależnionych? Nawet w szkołach przeprowadzane są specjalne zajęcia, które mają za zadanie ostrzec i uchronić nas przed takimi rzeczami. Narkoman kojarzy nam się głównie z człowiekiem bez przyszłości, którego życie dawno straciło sens i jakąkolwiek wartość, choć w rzeczywistości jest nieco inaczej....