Elryk jest cesarzem Melnibone. Jednak jest on tylko połowicznie melniboneńczykiem, ze względu na mieszane pochodzenie. Najprawdopodobniej to pomieszanie krwi, spowodowało, że jest on inny od swoich pobratymców. Oni uwielbiają się bawić kosztem innych, nie zważać na konsekwencje, a radują ich ból i poczucie wyższości. Elryk z kolei jest łagodniejszego usposobienia i stara się w swoich rządach zaprowadzić coś na miano sprawiedliwości. Jednak ostro przeciwstawia mu się jego kuzyn Yrkoon. Uważa on, że Eryk jest słaby i nie powinien rządzić tak dumnym narodem.

Rozbieżność opinii oraz wydarzenia z bezpośredniego otoczenia powodują, że tron przejmuje Yrkoon, natomiast Elryk oddaje się pod skrzydła Bogom Chaosu i otrzymuje miecz, który pożera dusze.

Tak oto zaczyna się saga o Elryku z Melnibone, ostatnim cesarzu, niszczycielu swojego ludu i zabójcy kobiet…

Uwielbiam dawne fantasy, kiedy to jeszcze nie było ono przesiąknięte poprawnością polityczną, czy też rozwiązania w akcji nie były wyszukiwane na siłę. Wszystko jest napisane bardzo spójnie i napisane przez autora takim językiem, że z przyjemnością wyczekuje się kolejnych momentów akcji. Główny bohater, pomimo tego, że jest to postać niewątpliwie tragiczna, brnie prze wydarzenia, wiecznie oddany rozterkom i zwątpieniom. Mimo wszystko siła napędowa tego herosa jest ogromna i nie poddaje się on, w celu przeżycia dalszych przygód, które być może przyniosą mu to, co dla niego najważniejsze – zrozumienie.

Nie mogę się doczekać wznowienia kolejnych tomów sagi o Elryku.

Elryk jest cesarzem Melnibone. Jednak jest on tylko połowicznie melniboneńczykiem, ze względu na mieszane pochodzenie. Najprawdopodobniej to pomieszanie krwi, spowodowało, że jest on inny od swoich pobratymców. Oni uwielbiają się bawić kosztem innych, nie zważać na konsekwencje, a radują ich ból i poczucie wyższości. Elryk z kolei jest łagodniejszego usposobienia i stara...