Dlaczego. Ale dlaczego - tyle czekać, tak czekać i dostać coś takiego? Przecież gdyby święty Mikołaj istniał, nigdy by na to nie pozwolił!

Przyznaję, że dziennik Murasaki Shikibu nie jest moim ulubionym dworskim dziennikiem: opisy nudnych ceremonii, gąszcz dygnitarzy i dam dworu, trywialne szczegóły. Nie, te zapiski nie mają startu do Sei Shonagon albo innych dzienników (Sarashina nikki ftw!). Nie do wiary, że coś tak przeciętnego wyszło spod ręki autorki takiego arcydzieła, jak "Genji monogatari".

Ale to wszystko można jeszcze jakoś znieść - każdy pamiętnik ma lepsze i gorsze fragmenty, trudno. Ale kto odpowiada za edycję? Oficjalnie "Dziennik i pieśni" zasługują na tytuł najgorszej interpunkcji tego roku. Niechlujność tego wydania woła o pomstę do nieba, zwłaszcza że jest to pierwsze tak obszerne wprowadzenie Murasaki Shikibu do polszczyzny - dodatkowe gwiazdki poleciały.

Kochany święty Mikołaju. Byłam bardzo grzeczna, bo nie wylałam takiego kubła pomyj na tę książkę, jak powinnam, więc proszę, spraw, żeby ktoś, kto przełoży więcej Murasaki Shikibu na polski oprócz starojapońskiego znał również swój język ojczysty, żeby było go stać na korektora i edytora oraz żeby książka wyglądała na coś lepszego niż samizdat.

Dlaczego. Ale dlaczego - tyle czekać, tak czekać i dostać coś takiego? Przecież gdyby święty Mikołaj istniał, nigdy by na to nie pozwolił!

Przyznaję, że dziennik Murasaki Shikibu nie jest moim ulubionym dworskim dziennikiem: opisy nudnych ceremonii, gąszcz dygnitarzy i dam dworu, trywialne szczegóły. Nie, te zapiski nie mają startu do Sei Shonagon albo innych dzienników...