Bardzo dobra książka o dwunastu władcach Rzymu, tych samych, których żywoty opowiedział Swetoniusz w swoich "Żywotach Cezarów". Oczywiście Grant nie idzie tylko śladem Swetoniusza. Wręcz przeciwnie, swój obraz stara się zestawić w oparciu o wszystkie dostępne źródła z epoki. Wszystkim przekazom nie dowierza, wykazuje ostrożność w formułowanych tezach, a tym, co najbardziej się rzuca w oczy, jest tendencja do postrzegania sprawowania władzy jako trudnego, wymagającego i w zasadzie to nieprzyjemnego zadania. Powiedzmy sobie szczerze, nie jest to najczęstsze podejście do zagadnienia, choć na pewno jest w nim wiele prawdy, zwłaszcza jeśli zauważy się, jak bardzo osobisty charakter miały rządy cesarzy rzymskich. Myślę, że zwrócenie uwagi na wyczerpanie rządami w połączeniu z problemami zdrowotnymi i niejasnością dotyczącą sukcesji (a to był casus wielu władców: Cezara, Augusta, Tyberiusza, Klaudiusza, Domicjana) to duży plus tej książki, która ukazuje biografie władców Rzymu, niektórych wybitnych, innych wyjątkowo nienadających się do sprawowania funkcji, która im przypadła. Wprawdzie ta publikacja nie jest nowa, niemniej na pewno zasługuje na pozytywną ocenę.

Tomasz Babnis

Bardzo dobra książka o dwunastu władcach Rzymu, tych samych, których żywoty opowiedział Swetoniusz w swoich "Żywotach Cezarów". Oczywiście Grant nie idzie tylko śladem Swetoniusza. Wręcz przeciwnie, swój obraz stara się zestawić w oparciu o wszystkie dostępne źródła z epoki. Wszystkim przekazom nie dowierza, wykazuje ostrożność w formułowanych tezach, a tym, co najbardziej...