Powiem wam szczerze, że najgorszą rzeczą w całej książce jest jej okładka. Kompletnie nie jest w moim stylu i wydaje mi się, że może odrzucać potencjalnych czytelników. Jeśli chodzi o treść, to tutaj na szczęście jest już lepiej. Co prawda fabuła nie powala, bo tak naprawdę wszystkie akcje prowadzą do tego, by bohaterowie ostatecznie skończyli w łóżku. Zakończenie również nie było spektakularne, ale nie powieliło wielu znanych schematów, za co daję dużego plusa.

To, co najbardziej mi się spodobało, to fakt, że mamy tu bohaterkę, która wie, czego chce. W większości erotyków, w których pojawia się tematyka kar cielesnych, bohaterki nie wiedzą na co się piszą, gdy mężczyzna nagle zaciąga je do tajemniczego pokoju pełnego biczy czy innych rózg. Ada za to fascynuje się tymi karami już od dawna i wie, że to jest coś, co sprawi jej przyjemność. Dzięki temu nie ma tutaj poczucia, że mężczyzna to bezlitosny gnojek, który sprowadza biedną, niewinną dziewczynę na złą drogę i robi jej krzywdę wbrew jej woli.

Więc tak – Ada to zdecydowanie fajna babka. Odważna, ale nie bezczelna. Nie zmienia się nagle z cichej myszki w diablicę. Nie, ona po prostu od samego początku jest przebojowa, konkretna i nie boi się nowych rzeczy. Takie bohaterki lubię. A Robert? On też okazał się być całkiem fajną postacią. Może czytelniczki nie będą do niego wzdychać, ale raczej obdarzą go sympatią, bo traktował Adę dobrze, a ja bardzo nie lubię, gdy w tego typu książkach facet jest zimnym draniem. No więc bohaterowie zdecydowanie na plus!

A styl autora? Podobał mi się, chociaż widać było kilka niedociągnięć. Pojawiały się małe błędy logiczne, czasem składnia zdań raziła w oczy, ale w gruncie rzeczy polubiłam pióro pana Pawła i jego niewymuszone poczucie humoru. Kto wie, może po jego kolejną książkę również sięgnę?
Warto też wspomnieć, że „Dwanaście batów” to nie jest książka, w której sceny erotyczne są delikatne, namiętne i romantyczne. Jeśli przeszkadzają wam nieco ostrzejsze, czasami nawet brutalne opisy seksu, to trzymajcie się od tej książki z daleka!

Podsumowując, „Dwanaście batów” to nie jest wybitna historia, która zostanie ze mną na długo albo w jakikolwiek sposób zmieni mój światopogląd. Ale pod tą paskudną okładką skrywa się całkiem dobra powieść erotyczna, idealna, gdy ma się ochotę na coś lekkiego. Polecam ją głównie fankom (a może i nawet fanom, jeśli tacy też się tu znajdą) powieści erotycznych, bo osoby, które nie przepadają za tym gatunkiem, nie znajdą w tej książce niczego dla siebie.

Powiem wam szczerze, że najgorszą rzeczą w całej książce jest jej okładka. Kompletnie nie jest w moim stylu i wydaje mi się, że może odrzucać potencjalnych czytelników. Jeśli chodzi o treść, to tutaj na szczęście jest już lepiej. Co prawda fabuła nie powala, bo tak naprawdę wszystkie akcje prowadzą do tego, by bohaterowie ostatecznie skończyli w łóżku. Zakończenie również...