Wiecie, na czym polega prawdziwa siła serialu „The Wire”? Otóż z każdym kolejnym odcinkiem widz angażuje się coraz bardziej w opowiadaną historię. Z początku produkcja HBO nie różni się niczym od wielu innych. Również mamy dilerów otoczonych liczną świtą, morderców wykonujących zlecenia, bezradnych gliniarzy zapijających nocą smutki oraz skorumpowanych polityków. Dopiero po tym, jak zrozumiemy, że twórcy traktują widzów poważnie, zaczynamy śledzić odcinek za odcinkiem z zapartym tchem.

Niby w książkach trudno o podobny efekt, ale jest kilka pozycji, które można polecić. Sięgnijcie więc śmiało chociażby po Dana Winslowa („Skorumpowani” czy „Miasto w ogniu”), Justina Fentona („Miasto jest nasze”) czy też Denisa Johnsona („Syn Jezusa”). Każdy autor zaserwuje wam coś, co zdecydowanie zapadnie w pamięć.

„Diakon kontra King Kong” zaczyna się wyjątkowo smakowicie, we wrześniu tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego dziewiątego roku. Otóż diakon Kościoła Pięciu Końców Cuffy Lambkin – znany szerzej jako Kurtałka – strzela do młodego handlarza narkotyków. Chłopakowi cudem udaje się przeżyć, a jedyne, co ucierpiało, to jego duma i ucho, ale od tego się nie umiera. Wydawałoby się, że dojdzie do krwawej zemsty, ale diler jest cierpliwy i wie, że nie ma co się spieszyć, a Kurtałka… no cóż, ma inne zmartwienia, a samego wydarzenia nawet nie pamięta. Niemniej akcja na osiedlu Cause na południowym Brooklynie uruchamia lawinę sytuacji, w które zamieszane są zdecydowanie grubsze ryby.

Głównym bohaterem nowej książki McBride’a jest rzecz jasna wspomniany wcześniej Kurtałka. W wolnych chwilach popija King Konga razem ze swym kolegą Pierną Kiełbachą, rozmawia ze zmarłą żoną, a także pomaga włoskiej staruszce zajmować się ogrodem. W tak zwanym międzyczasie próbuje odnaleźć skrzyneczkę z kościelnymi pieniędzmi, a także reaktywować międzyosiedlowe bejsbolowe rozgrywki. Dużo aktywności jak na siedemdziesięcioletniego diakona, ale nikt nie mówił, że z wiekiem jest łatwiej. Zwłaszcza że zamach na Deemsa Clemensa nie przeszedł bez echa i śladem Kurtałki ruszył cyngiel.

Bohaterów jest oczywiście wielu i każdy z nich jest na swój sposób charakterystyczny. To chyba największy plus tej powieści – autor nie tylko stworzył plejadę interesujących postaci, ale i gangstersko-kościelną historię z dużą dawką poczucia humoru. Tak więc ta mieszanina gatunków sprawia, że książki nie chce się odkładać. A jak do tego dołożymy wspaniały język i proste, trafiające w serce przesłanie, to otrzymamy jedną z lepszych powieści wydanych w tym roku. Byłoby lepiej, gdyby autor wszystkim wątkom poświęcił wymaganą ilość czasu antenowego i odpowiednio je domknął.

McBride bardzo swobodnie opowiada nam o tłumionej złości, niezrealizowanych marzeniach, strachu przed zmierzeniem się z samym sobą, a także trudach związanych z własnym dziedzictwem. Jednocześnie opisuje ludzi kierujących się pewnym wewnętrznym etosem, co może i jest nieco zbyt idealistyczne, ale za to świetnie komponuje się z całością.

W efekcie „Diakon kontra King Kong” to bardzo pozytywne zaskoczenie. Chętnie sięgnę po inne książki autora (np. „Ptak dobrego boga”), gdyż przekonał mnie McBride nie tylko fabularnie, ale i językowo. Jest to również kolejna świetna pozycja z serii Echa, która powoli staje się jedną z moich ulubionych. Nic, tylko czytać. Szkoda tylko, że czasu tak mało.

Michał Wnuk