Ostatnio gdzieś w czeluści internetu mignął mi obrazek z komentarzem mówiącym o tym, że jedyne problemy, jakie mają współczesne dzieci, to rozładowany tablet. I choć to bardzo duże uproszczenie, bo dzieciaki też mają masę innych, poważniejszych problemów, to jednak w wielu przypadkach skala ich problemów jest nieporównywalna do tych, z którymi muszą mierzyć się dzieci w innych częściach świata. I naprawdę chciałabym, żeby tak zostało, co nie znaczy, że nie przyda im się nieco świadomości, w jak uprzywilejowanej pozycji się znajdują. Bo rozbudzanie świadomości i kształtowanie empatii to bardzo ważny element wychowania. Dlatego chętnie podsuwam Wojtkowi lektury, które pokazują mu inne rejony świata i zmieniają perspektywę.

Jedną z takich książek jest właśnie "Daleka droga do wody" Lindy Sue Park od Media Rodzina. Żadna to nowość wydawnicza, ale uważam, że warto dać tej historii drugie życie. Tym bardziej że oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. To skromna, ledwie 130-stronicowa książeczka z sugestywną okładką, która nie miga teraz w social mediach, bo wydana została kilka lat temu. A jednak warto zwrócić na nią uwagę.

Dwoje dziecięcych bohaterów - Nya z plemienia Nuerów i Salva z plemienia Dinków, dwie historie rozgrywające się w Sudanie, dwa plany czasowe...

Możliwość poznania tych dwóch historii - tak subtelnie opowiedzianych - jest niezwykle cenną lekcją życia dla naszych dzieci. Z jednej strony uczy je o tym, jak wygląda życie w innych częściach świata, z drugiej daje zupełnie inną perspektywę w ocenie własnej sytuacji i problemów. Pozwala odkryć, że nauka w szkole jest przywilejem, a dostęp do wody wcale nie jest taką oczywistością, jak mogłoby się wydawać. Wspólna lektura tej książki daje możliwość poruszenia całej gamy tematów, także związanych z pomocą humanitarną, odpowiedzialnością społeczną i sytuacją dzieci na świecie.

Autorka zastosowała świetny zabieg literacki, przeplatając dramatyczną, szerzej opisaną historię Salvy z migawkami z życia Nyi. Pozornie to opowieści łączy jedynie miejsce akcji (czas jest już inny) i motyw dostępu do wody, ale czytelnik podskórnie czuje, że jest w tym coś więcej. Oczywiście nie zdradzę wam co, ale kłaniam się autorce za koncept i jego realizację. Jest to wartość dodana do powieści, nadająca tej opartej na prawdziwych wydarzeniach historii literackiego sznytu.


Jestem tą książką zachwycona. To wyjątkowa i bardzo wartościowa opowieść, którą można wspaniale wykorzystać w pracy z dziećmi czy uczniami. Dzięki wrażliwości, z jaką autorka podeszła do tematu, można ją moim zdaniem czytać już z siedmiolatkami, a wspólna lektura przyniesie jeszcze więcej korzyści niż samodzielne czytanie jej przez dziecko.

Ostatnio gdzieś w czeluści internetu mignął mi obrazek z komentarzem mówiącym o tym, że jedyne problemy, jakie mają współczesne dzieci, to rozładowany tablet. I choć to bardzo duże uproszczenie, bo dzieciaki też mają masę innych, poważniejszych problemów, to jednak w wielu przypadkach skala ich problemów jest nieporównywalna do tych, z którymi muszą mierzyć się dzieci w...