KOCHAM TĄ KSIĄŻKĘ

KOCHAM TĄ KSIĄŻKĘ

Bardzo przyjemnie mi się czytało, tak mnie wciągnęła, że skończyłam w jeden dzień:)

Bardzo przyjemnie mi się czytało, tak mnie wciągnęła, że skończyłam w jeden dzień:)

Mocna 7- książka była bardzo dobra, przeżywałam z każdą chwilą, ale czegoś mi tam brakło

Mocna 7- książka była bardzo dobra, przeżywałam z każdą chwilą, ale czegoś mi tam brakło

Sto godzin Nocy

Emilia ma (nie) idealne życie. Jej ojciec jest dyrektorem szkoły do której uczęszcza, a matka malarką. Wszystko niszczy się po skandalu jaki rozpętał jej ojciec. Umawiał się z Juno najpopularniejszą dziewczyną w szkole przez co Emilia nie miała latwo. Postanawia uciec do Nowego Yorku w którym nikt nic o niej nie wie. Jednakże jej idealny plan legnie w gruzach.

,,Sto godzin Nocy" jest ciekawą książką. Spodziewałam się, że smutną jednak już od samego początku taka nie była.

Emilia - główna bohaterka jest postacią do której powinno tryskać sie podziwem i odwagą za to co osiągnęła. Nie mam nic do jej postaci i ją lubię jednak w większości wyszła na prosto dzięki jej przyjacielom, którzy jej pomogli. Zdecydowanie moją ulubioną postacią jest na zawsze Abby. Miała idealny poczucie humoru i chociaz jej młodego wieku wychodziła z każdej sytuacji. Przez większość książki obstawiałam również teamy Seth  czy Jim ale sama nie wiem którego pokochałam bardziej ❤

Jedynym minusem tej powieści jest to, że wiele momentów kojarzyło mi się z jedną z moich ulubionych trylogi i przy każdy fragment o gwiazdach zaznaczałam. Koncówka była beznadziejna ale nie zmienia to mojego patrzenia na ta książkę.

Sto godzin Nocy

Emilia ma (nie) idealne życie. Jej ojciec jest dyrektorem szkoły do której uczęszcza, a matka malarką. Wszystko niszczy się po skandalu jaki rozpętał jej ojciec. Umawiał się z Juno najpopularniejszą dziewczyną w szkole przez co Emilia nie miała latwo. Postanawia uciec do Nowego Yorku w którym nikt nic o niej nie wie. Jednakże jej idealny plan legnie w...

Nie czułam tu grozy, była to raczej przyjemna młodzieżówka, ale no jakoś nie miała tego czegoś, co by sprawiało, że muszę się dowiedzieć co będzie dalej, nie jest zła, ale jakoś świetna też nie.

Nie czułam tu grozy, była to raczej przyjemna młodzieżówka, ale no jakoś nie miała tego czegoś, co by sprawiało, że muszę się dowiedzieć co będzie dalej, nie jest zła, ale jakoś świetna też nie.

Zastanawialiście się kiedyś, czy da się zaplanować przygodę? Emilia De Wit, mimo że przeanalizowała każdy szczegół swojej ucieczki do Nowego Jorku, nie spodziewała się co najmniej połowy rzeczy, które się wydarzyły. Ha, ja też się nie spodziewałam.

To był kolejny tytuł od Dwóch Sióstr, który bardzo chciałam poznać. Opis mnie zaciekawił (jest dość enigmatyczny),a dołóżcie do tego śliczną okładkę i ten tytuł... Nie doczytałam za to, że dużą rolę będzie w tej historii odgrywał huragan Sandy, więc miałam dużą niespodziankę. Wprowadziło to lekko postapokaliptyczny klimat - dla mnie bardzo na plus. Niektóre sceny od razu widziałam w formie filmu. Dark People i City of Darkness. Jedyna czynna kawiarnia, w której działa światło i prąd. Ciemności i wycie wiatru, wyginającego szyby w oknach.

Oprócz tego, poruszonych jest kilka ważnych tematów. Umiejętność akceptacji nielogicznych uczuć. Zrozumienie i wybaczanie w relacjach rodzinnych. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Chęć niesienia pomocy. Przywiązanie w obliczu katastrofy. Siła przypadku.

Ciekawa książka, szybko się czyta. Dialogi spoko bardzo, takie prawdziwe, podobały mi się.

Na koniec jeszcze od siebie dodam, że klimat pierwszego spotkania z Jimem jest super. Każdy chciałby mieć taką młodszą siostrę jak Abby. A Seth to uroczy chłopak.

Zastanawialiście się kiedyś, czy da się zaplanować przygodę? Emilia De Wit, mimo że przeanalizowała każdy szczegół swojej ucieczki do Nowego Jorku, nie spodziewała się co najmniej połowy rzeczy, które się wydarzyły. Ha, ja też się nie spodziewałam.

To był kolejny tytuł od Dwóch Sióstr, który bardzo chciałam poznać. Opis mnie zaciekawił (jest dość enigmatyczny),a dołóżcie...

Myślę że główna bohaterka jest niesamowicie irytująca. Książka wywoła u mnie frustrację przez długi czas fabuła jest monotonna , a historia jest nie realistyczna. Książka wywołuje u mnie negatywne emocje . I raczej nie poleciłabym jej nikomu .

Myślę że główna bohaterka jest niesamowicie irytująca. Książka wywoła u mnie frustrację przez długi czas fabuła jest monotonna , a historia jest nie realistyczna. Książka wywołuje u mnie negatywne emocje . I raczej nie poleciłabym jej nikomu .

Po przeczytaniu Mojego wyjątkowego tygodnia z Tessą autorstwa Anny Woltz zapałałam ogromną sympatią do pióra autorki. Wiedziałam, że kwestią czasu będzie poznanie kolejnej jej powieści. Mój wybór padł więc na Sto godzin nocy, a książka ta przyciągnęła mnie do siebie głównie okładką - hipnotyzującą, ciekawą i dość oryginalną. Czy historia, którą tutaj odnalazłam przypadła mi do gustu?

Emilia w wyniku pewnej nieprzyjemnej sytuacji (powstałej z winy jej ojca) postanawia uciec z domu. Kupuje bilet na samolot, wynajmuje mieszkanie na kartę ojca oraz pakuje swój skromny bagaż. Tak oto czternastoletnia dziewczyna ląduje w Nowym Jorku, gdzie czuje się anonimowa i bezpieczna. Wie, że w Amsterdamie nie ma już szans na normalne życie. Na miejscu okazuje się, że jej idealnie skonstruowany plan zaczyna się powoli psuć. Co więcej, do miasta zbliża się niszczycielski huragan Sandy... Czy Emilia da radę zmierzyć się z groźnym żywiołem oraz prawdziwym huraganem, który zapanował również w jej myślach?

Kiedy zaczęłam czytać tę powieść, przyznam szczerze, że ten początek nie do końca nastroił mnie optymistycznie względem tej historii. Przez chwilę nie potrafiłam wgryźć się w fabułę i dopiero po upływie dwóch czy trzech rozdziałów zaczęłam wciągać się w opisywany przez autorkę świat oraz sytuację. Pozwólcie, że najpierw przejdę do głównej bohaterki.

Przede wszystkim podziwiam Emilię za to, że jest tak odważną - choć momentami dość kąpaną w gorącej wodzie dziewczyną. Zaimponowała mi jednak swoją skrupulatnością w planowaniu całego wyjazdu oraz determinacją, z jaką wypełniała kolejne punkty na swojej liście. Autorka przedstawiła całą sytuację z jej perspektywy, więc ja jako czytelnik mogłam na spokojnie zapoznać się z odczuciami tej bohaterki, z jej obawami i złościami, które doprowadziły ją do tej całej sytuacji. Rozumiem ją i jej postępowanie. Myślę, że większość osób postąpiłaby podobnie. Nie spodobało mi się jednak to, że Emilia w swojej upartości nie pomyślała o zwyczajnej rozmowie.

Fabuła powieści opiera się głównie na przeżyciach Emilii, choć sytuacja, jaka miała miejsce wówczas w Nowym Jorku, również odegrała tutaj ważną rolę. Huragan zbliżył dziewczynę do jej nowych przyjaciół poznanych w tym właśnie mieście i zdecydowanie sprawił, że zaczęła ona rozumieć o wiele więcej. Nie chcę Wam tutaj zdradzać za dużo, ponieważ Sto godzin nocy to książka, którą trzeba poznać samemu i samodzielnie przekonać się, co autorka zaserwowała tutaj dla swoich odbiorców.

Emocje. Ta powieść zdecydowanie jest pełna emocji i to czułam z każdej strony. Najbardziej odczuwałam to rozżalenie, złość i taką jednocześnie niepewność ze strony głównej bohaterki. Choć pozowała ona na twardą i silną dziewczynę, to z drugiej strony okazała się ona dość wrażliwą dziewczynką, której ojciec zniszczył po prostu życie. Jednak czy na pewno? Na to odpowiedź znajdziecie tylko w tej książce.

Ja po raz kolejny jestem zachwycona piórem Anny Woltz. To, jak ona kreuje swoich bohaterów, jak przedstawia wydarzenia – to coś po prostu świetnego. Z pewnością będę sięgać po inne książki tej autorki i liczę na to, że okażą się one równie dobre. Jeżeli lubicie literaturę młodzieżową i niestraszne Wam tematy, które dla młodych są niezwykle trudne – to serdecznie polecam Waszej uwadze ten tytuł.

Po przeczytaniu Mojego wyjątkowego tygodnia z Tessą autorstwa Anny Woltz zapałałam ogromną sympatią do pióra autorki. Wiedziałam, że kwestią czasu będzie poznanie kolejnej jej powieści. Mój wybór padł więc na Sto godzin nocy, a książka ta przyciągnęła mnie do siebie głównie okładką - hipnotyzującą, ciekawą i dość oryginalną. Czy historia, którą tutaj odnalazłam przypadła mi...

Bardzo dobra książka, końcówka mnie zszokowała. Szybko i przyjemnie się czyta. Słownictwo lekkie i przyjemnie

Bardzo dobra książka, końcówka mnie zszokowała. Szybko i przyjemnie się czyta. Słownictwo lekkie i przyjemnie

Zdecydowanie nie polecam! Książka demoralizująca, słownictwo miejscami wulgarne. Jestem bardzo rozczarowana.

Zdecydowanie nie polecam! Książka demoralizująca, słownictwo miejscami wulgarne. Jestem bardzo rozczarowana.