Nigdy nie przepadałam za powieściami, w których występuje ten jeden poważny wątek - choroba. Nastawiały mnie one nieco ponuro, wywoływały zbyt wiele różnych emocji, abym sięgała po nie dla przyjemności, a jednak pojawił się wyjątek. Książka Magdaleny Majchrzak to książka traktująca o kilku poważnych tematach, a jednak napisana prosto i czytelnie, bez zbędnych dramaturgii i zawiłości. To samo życie spisane na kartach "Dalej niż donikąd", bez lukru i cukru, pokazane w swych pięknych i smutnych momentach.
Jest to powieść bogata w emocje, napisana w sposób dojrzały i dotykająca trudnych tematów życiowych. Powieść wciąga od pierwszych stron i nie pozwala na oderwanie się od fabuły. Bohaterami tej historii może być każdy, gdyż takie same dylematy codziennie przeżywają różni ludzie na całym świecie niezależnie od charakteru, wyglądu, pochodzenia czy majątku.
Pomimo kilku momentów, gdzie pisarsko czuło się, że jest to pierwsza książka autorki, nie przeszkadzało mi to w poznawaniu historii głównej bohaterki oraz postaci pobocznych, równie fascynujących. Przyznaję, że podczas ostatnich rozdziałów uroniłam kilka łez i miałam chwilę, gdy musiałam odłożyć książkę na bok na parę minut, żeby dojść do siebie i zebrać się w sobie, aby czytać dalej.
Emocjonująca, prawdziwa i wzruszająca.

Nigdy nie przepadałam za powieściami, w których występuje ten jeden poważny wątek - choroba. Nastawiały mnie one nieco ponuro, wywoływały zbyt wiele różnych emocji, abym sięgała po nie dla przyjemności, a jednak pojawił się wyjątek. Książka Magdaleny Majchrzak to książka traktująca o kilku poważnych tematach, a jednak napisana prosto i czytelnie, bez zbędnych dramaturgii i...