"Czas przeszły" Baniera to historia zakazanej, egoistycznej miłości, uczucia, które izoluje i staje się więzieniem. Uczucia, które przenoszone jest z jednej osoby na drugą, bo wydaje się tak podobna do tej utraconej. A także historia o samotności, tragedii i szaleństwie.

Przyznam, że początek mocno mnie zniechęcił. Nie podobał mi się styl, poszatkowane zdania i czas teraźniejszy. Nie lubię książek pisanych w czasie terazniejszym. Na to jednak znalazłam usprawiedliwienie, bo co jest najnowsze pisane jest jako teraz, a to, co jest "czasem przeszłym", pisane jest jako wtedy, i ten kontrast ma tu sens, choć go nie lubię. Po przeczytaniu tej minipowieści zaczęły jednak do mnie docierać różne aspekty jej treści i teraz mogę szczerze powiedzieć, że podziwiam Baniera. W tak krótkim dziełku zdołał zawrzeć tyle dziwnych, mieszanych uczuć. Myślę, że kolejne czytania pozwoliłyby o wiele lepiej odkryć psychikę bohaterów, bo to nie jest książka na jedno czytanie, może stąd taka a nie inna jej długość.

"Czas przeszły" Baniera to historia zakazanej, egoistycznej miłości, uczucia, które izoluje i staje się więzieniem. Uczucia, które przenoszone jest z jednej osoby na drugą, bo wydaje się tak podobna do tej utraconej. A także historia o samotności, tragedii i szaleństwie.

Przyznam, że początek mocno mnie zniechęcił. Nie podobał mi się styl, poszatkowane zdania i czas...