#copozwalapowiedziecnoc to zbiór opowiadań, które chwyciły mnie za serce, rozśmieszyły, zadziwiły, przewrotnie zaskoczyły.
Pierre J. Mejlak stworzył fantastyczne miejsce gdzie umieścił przeróżnych bohaterów o różnych odcieniach i barwach.
Spotykamy w tym miejscu wdowę, która staje się autorką przywłaszczonej powieści zmarłego męża, młodego chłopaka, który odnajduję kochankę swojego umierającego ojca, zagubione dziecko, które nie jest takim jakim się z pozoru wydaje, jednonocnego kochanka doświadczonej ambasadorki czy też kobietę, która cieszy się ze śmierci męża.
W zbiorze tym mamy kilkanaście naprawdę dobrych, krótkich historii, wartych poznania.
Przy niektórych płakałam czy też głośno się zaśmiałam (rzadko mi się to zdarza, uwierzcie mi 🙂) by za chwilę znowu były smutek i łzy. Czasem towarzyszył mi brak zrozumienia a czasem współczucie względem bohaterów. Nie mogłam się od tych historii oderwać.

Jak to wydawca @ksiazkoweklimaty
napisał: "Mejlak to nowy głos europejskiej literatury, wrażliwy obserwator i uważny kolekcjoner ludzkich nastrojów" i z tym zdaniem bardzo się zgadzam. Czułam wrażliwość, uważność, to współgranie z otaczającym światem. Jego wyobraźnia mnie zaskoczyła, bo nie zaangażowała zbyt wiele a osiągnęła bardzo dużo.

Najukochańsze opowiadanie, które wywołało łzę to: "Odwiedziny" oraz "Chcę zawołać Samirę". Jednak większość z nich zasługuje na zainteresowanie i uwagę. Mają w sobie przesłanie. Polecam. Czytajcie.

#copozwalapowiedziecnoc to zbiór opowiadań, które chwyciły mnie za serce, rozśmieszyły, zadziwiły, przewrotnie zaskoczyły.
Pierre J. Mejlak stworzył fantastyczne miejsce gdzie umieścił przeróżnych bohaterów o różnych odcieniach i barwach.
Spotykamy w tym miejscu wdowę, która staje się autorką przywłaszczonej powieści zmarłego męża, młodego chłopaka, który odnajduję...