To miała być poruszająca powieść,która uczy o stracie,o tym jak silna jest miłość i o tym jak trudno jest się czasami pogodzić ze stratą bliskiej osoby i rzeczywiście właśnie o tym opowiada,ale nie mogę powiedzieć,że była poruszająca,bo we mnie nie wzbudziła żadnych emocji,była mi całkowicie obojętna,nie przywiązałam się do żadnego z bohaterów,żaden z wątków nie był dla mnie na tyle interesujący,żebym czytała z zapartym tchem.Cała książka mimo ponad 200 stron strasznie mi się dłużyła i myślałam,że już nigdy nie dotrę do końca.Nie mogę powiedzieć,że ta książka jest zła czy beznadziejna,bo ona jest po prostu nijaka,jak dla mnie ma zmarnowany potencjał,który miał czynić tę pozycję wyjątkową i inną od reszty.I jedyne co mi się podobało to ukazanie braterskiej miłości,ci chłopcy naprawdę się kochali i widać to choćby po tym jak Charlie przez 13 lat dotrzymywał obietnicy jaką dał Samowi.To była jedna z niewielu historii,która podobała mi się bardziej w wersji filmowej,niż książkowej.

To miała być poruszająca powieść,która uczy o stracie,o tym jak silna jest miłość i o tym jak trudno jest się czasami pogodzić ze stratą bliskiej osoby i rzeczywiście właśnie o tym opowiada,ale nie mogę powiedzieć,że była poruszająca,bo we mnie nie wzbudziła żadnych emocji,była mi całkowicie obojętna,nie przywiązałam się do żadnego z bohaterów,żaden z wątków nie był dla...