Napisanie tej mini recenzji jest dla mnie trudne, a zarazem znacznie łatwiejsze, gdy polecałam ją kobiecie której jeden z maluszków ma zespół downa. Zaskoczyła mnie mądrością kochającej mamy, która działa, aby go rozwijać mimo wszystko. Co spowodowało, że całkiem inaczej i spokojniej podeszłam do tego recenzji.

Po pierwsze książka bardzo mi się spodobała, nagrana na kilka głosów i treściwie zorganizowana, spowodowała że było mi szkoda że tak szybko się skończyła.
Po drugie uświadomiła, że nie wiedza nasza o myślach innych ludzi, jest znacznie większa. Bo umysł jest nieskończony i ciągle jakby nieodkryty. Przez co trzeba szukać sposobów na porozumienie się z bliskimi nam ludźmi, nie poddawać się, bo każda mała informacja jest ważna w relacjach.

Po trzecie książka opowiada w sposób uroczy historię osoby chorej i emocji otoczenia. Uczucie bycia z bohaterami w tym samym pokoju spowodowała że poczułam się częścią tej rodziny. A to dodało dużo w odbiorcze tych sytuacji, przez co byłam poruszona i przerażona uświadamiając sobie, jak wiele myśli jest w głowie, niezależnie od tego gdzie jesteśmy, co robimy i w jakim stanie jesteśmy.

Napisanie tej mini recenzji jest dla mnie trudne, a zarazem znacznie łatwiejsze, gdy polecałam ją kobiecie której jeden z maluszków ma zespół downa. Zaskoczyła mnie mądrością kochającej mamy, która działa, aby go rozwijać mimo wszystko. Co spowodowało, że całkiem inaczej i spokojniej podeszłam do tego recenzji.

Po pierwsze książka bardzo mi się spodobała, nagrana na kilka...