Pendolino po Camino.
Takie było moje pierwsze odczucie po przeczytaniu tej króciuteńkiej relacji z "pielgrzymki". Tempo narracji szczególnie w pierwszej części jest błyskawiczne - autor opisuje jak przesiada się z jednego auta do drugiego, przeskakuje z miejscowości do miejscowości - nijak to ma się do "pielgrzymowania". A jak w końcu zaczyna pieszą wędrówkę, to też nie zwalnia tempa - dominują krótkie, często wyrwane z kontekstu opisy (jakby autor był w pociągu, co po chwila zerkał w okno i przelewał na papier to co właśnie zobaczył - tak mi się skojarzyło).Kilkanaście kartek przeczytałem błyskawicznie - ale niewiele z nich zapamiętałem.
Potem nnastąpił "długi postój we Włoszczowej" - czyli dwa rozdziały podsumowująco - poradnikowe (gdzie zanocować, gdzie kupić, co warto zobaczyć, kogo można spotkać itd.). Nie wiedzieć czemu umieszczono je w środkowej części.
Po tym postoju "Pendolino" zaczyna się toczyć w kierunku celu z prędkością co najwyżej pociągu pośpiesznego. Opisy są już trochę dłuższe, jest trochę refleksji oraz co mnie osobiście denerwowało, sporo powtórzeń (głównie ze względu na te dwa rozdziały zamieszczone w środku).
Nie jest to książka zła, jest idealna do podróży, bo można ją błyskawicznie przeczytać. Ale niestety nie dowie się z niej czytelnik "dlaczego warto zostać pielgrzymem" - jak to sugeruje podtytuł. No chyba,że lubi się wędrówki z pęcherzami na nogach. O tak, dla tego na pewno warto być pielgrzymem.
Brakowało mi w niej strony duchowej, jakichś głębszych przemyśleń, autor skupił się wyłącznie na wędrówkowo - turystycznej stronie pielgrzymki. Poszczególne przygody (spotkania z ludźmi) może i były istotne dla autora ale dla mnie nic nie wnosiły. Krótkie opisy, kogo to się mijało na szlaku, z kim wędrowało, kogo zostawiało, nadawały opowieści dynamizmu ale nic po za tym. I tak niewiele z tego zapamiętałem. O dziwo, najbardziej przydatne i zapadające w pamięć były właśnie te dwa, powolne środkowe rozdziały. Ale czy dla nich warto tę książkę kupować? Lepiej wypożyczyć.

Pendolino po Camino.
Takie było moje pierwsze odczucie po przeczytaniu tej króciuteńkiej relacji z "pielgrzymki". Tempo narracji szczególnie w pierwszej części jest błyskawiczne - autor opisuje jak przesiada się z jednego auta do drugiego, przeskakuje z miejscowości do miejscowości - nijak to ma się do "pielgrzymowania". A jak w końcu zaczyna pieszą wędrówkę, to też nie...