"Breslau 1945" to wspomnienia odtworzone przez autora z własnej pamięci (jego zapiski odebrał mu sowiecki sołdat) oraz z pamiętników i dzienników mieszkańców miasta.
Na pewno jest to cenny dokument, gdyż pokazuje codzienne życie w jednym z najważniejszych miast Trzeciej Rzeszy pod koniec wojny, gdy było już wiadomo, że klęska Niemiec jest nieuchronna. Szczególnie dramatyczne stają się zimowe miesiące, gdy cywile w popłochu opuszczają Breslau, oraz trzymiesięczne oblężenie, podczas którego miasto jest systematycznie niszczone i przez Armię Czerwoną, i przez wycofujące się oddziały niemieckie.

Przejmujący jest dramat ludzi zamkniętych w bombardowanym Breslau, zwłaszcza kobiet, dzieci i ludzi starych, niedołężnych. Autor przywołuje wiele własnych wspomnień oraz obrazów zapamiętanych przez inne osoby.
Szczegółowo opisuje też militarne potyczki, krwawe bitwy, politykę prowadzoną przez dowódców twierdzy i udział w niej duchownych oraz ostateczną kapitulację. Analizuje również sens obrony miasta w ostatnich tygodniach wojny, gdy było już wiadomo, że Breslau skazane jest na zagładę, a utrzymywanie jego pozycji w żaden sposób nie wpływa na inne działania wojenne.

Książce nie można odmówić autentyzmu i interesującej treści, niestety, jest ona podana w sposób oschły, przypominający urzędniczy styl. To największy feler wspomnień, który sprawia, że momentami lektura bywa nużąca.

"Breslau 1945" to wspomnienia odtworzone przez autora z własnej pamięci (jego zapiski odebrał mu sowiecki sołdat) oraz z pamiętników i dzienników mieszkańców miasta.
Na pewno jest to cenny dokument, gdyż pokazuje codzienne życie w jednym z najważniejszych miast Trzeciej Rzeszy pod koniec wojny, gdy było już wiadomo, że klęska Niemiec jest nieuchronna. Szczególnie...