Pierwsza część tej dylogii – „Inwestor”, miała swoje minusy, ale postanowiłam dać szansę drugiemu tomowi, zwłaszcza, że wiele wątków pozostało otwartych. Niestety „Asystentka” okazała się dużo słabsza od pierwszej części. Nie tylko w samej fabule, ale również w jej wykonaniu.

W tekście zdecydowanie brakowało płynności, a dialogi wypadały sztucznie. Były duże przeskoki w scenach, które nie zostały w żaden sposób zaznaczone. Np. nie wiadomo było, kiedy kończył się jeden dzień, a zaczynał nowy. Poza tym z przykrością muszę to stwierdzić, ale treść tej książki była jak tanie porno... 90% tekstu to były sceny seksu i sceny zazdrości. I autentycznie jedyne o czym bohaterowie ze sobą rozmawiali, to jak są na siebie napaleni, albo jak bardzo są o siebie zazdrośni. I niestety do samej fabuły kompletnie nic to nie wnosiło. Za to wątki, które miały jakąkolwiek wartość i które wnosiły coś ciekawego, były bardzo szybko ucinane i nawet nie zdążyły się na dobre rozwinąć. Sami bohaterowie też pozostawiali wiele do życzenia. Zachowywali się jak rozkapryszone dzieci, które same nie wiedzą czego chcą. Podejmowane przez nich decyzje były mocno chaotyczne, a ich charaktery i sposób bycia były całkowicie niespójne. Miałam wrażenie, że jaka cecha była w danym momencie potrzebna, taką akurat posiadali. W fabułę wkradł się ogromny chaos i mam wrażenie, że też duży brak pomysłu.

Niestety strasznie się zmęczyłam czytaniem tej książki. Dobrze, że to tylko 250 stron, choć w mojej opinii to i tak za dużo. Na ostatnią stronę czekałam jak na zbawienie i musiałam się zmuszać, żeby co chwilę nie odkładać tej książki. Z przykrością stwierdzam, że jestem na nie.

Pierwsza część tej dylogii – „Inwestor”, miała swoje minusy, ale postanowiłam dać szansę drugiemu tomowi, zwłaszcza, że wiele wątków pozostało otwartych. Niestety „Asystentka” okazała się dużo słabsza od pierwszej części. Nie tylko w samej fabule, ale również w jej wykonaniu.

W tekście zdecydowanie brakowało płynności, a dialogi wypadały sztucznie. Były duże przeskoki w...