Autorzy starają się uwypuklić problemy związane z postrzeganiem przez człowieka dynamicznej przestrzeni relacji między obrazem a rzeczywistością. Przewodnim celem, jaki sobie stawiają, jest porządkowanie myślenia o tym, jak człowiek uczy się widzieć i organizuje swoje wyobrażenie świata ze względu na widzenie.
Podręcznik adresowany jest do studentów i wykładowców akademickich kulturoznawstwa, a także historii sztuki, teatrologii, socjologii, psychologii oraz innych kierunków humanistycznych. Publikacja będzie też z pewnością niezwykle cenna dla wszystkich czytelników, których interesują zagadnienia kultury wizualnej oraz jej powiązania z polityką i zmieniającą się obyczajowością.

Antropologia kultury wizualnej jest kolejnym podręcznikiem z serii „Wiedza o kulturze” obejmującej tomy Antropologia kultury, Antropologia słowa, Antropologia widowisk, Antropologia ciała, Antropologia antyku greckiego oraz Antropologia twórczości słownej.

Koncepcja tego wyboru i opracowania tekstów – podstawowych dla badania kultury wizualnej – zrodziła się w toku dyskusji w Zakładzie Filmu i Kultury Wizualnej w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego i jest efektem pracy zespołowej pracowników i doktorantów Zakładu.

Autorzy podręcznika starają się „pokazać widzenie” – unaocznić problemy związane z postrzeganiem i rozumieniem obrazów w ich różnych formach, sytuując człowieka i jego praktyki widzenia w dynamicznej przestrzeni relacji między nim a obrazem i rzeczywistością. Kolejne rozdziały odwołują się do kategorii związanych z refleksją na temat widzenia i z określonymi praktykami, zarówno artystycznymi, jak i codziennymi. Zagadnienia przedstawiane są w perspektywie antropologicznej, łącząc ujęcie synchroniczne z diachronicznym. Porządkują one myślenie o tym, jak człowiek uczy się widzieć i jak organizuje swój świat ze względu na widzenie.