W sumie nie wiem co mnie podkusiło - nie jestem szczególną czytelniczką komiksów, ale nie żałuję przeczytania!

To nie jest historia wbijająca w fotel, tylko że świetnie pasująca do uniwersum Obcego - choć samego ksenomorfa może wydawać się zbyt mało. Zdecydowanie pierwsze skrzypce grają tu Zula i Davis - i dobrze, bo ich relacja to dobre mięsko. Chcący ratować ludzkość android i kontuzjowana marines. O ile ten pierwszy może śmierdzieć fanom na kilometr, tak za Zulą można pójść w ogień. Drobna kobietka, która poświęciła masę sił i czasu, aby dorównać innym i sprawdzić się jako żołnierz przez jeden wypadek traci wszystko na co pracowała i staje się ,,upośledzona". I jej największym wrogiem nie jest chore ciało, ale umysł - jej wręcz chorobliwe pragnienie, by być potrzebną, a nie tylko śmieciem odrzuconym w kąt.
A Davis to wykorzystuje.

Jak mówiąc o komiksie nie wspomnieć o ilustracjach? Pracowało przy nich kilka osób i co mogę powiedzieć ze swojej strony - są pięknie... ochydne? Obleśne? W tym świecie nie ma piękna - jest brud, śluz, krew i wnętrzności, a ilustratorzy świetnie to oddali. Każda ilustracja, nawet ta przedstawiająca bohaterkę całkiem korzystnie (bo i Zula taka brzydka nie jest) ma w sobie coś niepokojącego.

Plus dla osób grających w Alien: Izolacja - w tle przewija się Amanda Ripley ;)

W sumie nie wiem co mnie podkusiło - nie jestem szczególną czytelniczką komiksów, ale nie żałuję przeczytania!

To nie jest historia wbijająca w fotel, tylko że świetnie pasująca do uniwersum Obcego - choć samego ksenomorfa może wydawać się zbyt mało. Zdecydowanie pierwsze skrzypce grają tu Zula i Davis - i dobrze, bo ich relacja to dobre mięsko. Chcący ratować ludzkość...