Tematyczny zbiór opowiadań zawsze traci w ogólnej ocenie - jedne utwory nas przekonują, inne nie, a każdy potem otrzymuje nieadekwatną średnią. Ocenia się więc w ten sposób w zasadzie pomysł wydawcy. Mnie on nie przekonuje - to tak, jakby siąść do obiadu i zamiast zharmonizowanego dania skubnąć pulardy, popić maślanką, uszczknąć homara z... kartoflami po wiejsku a całość zapić piwem. Bezalkoholowym. Poszczególne rzeczy może są i smakowite, ale całość i dla żołądka, i dla podniebienia to raczej despekt, niż przysługa...
Dodatkowo wypracowana, twarda okładka z obwolutą do tak małego wydania powoduje u mnie skojarzenie z książkami do hotelu - quod libet na nudne popołudnie - dla wszystkich, więc dla nikogo. Ma wyglądać reprezentacyjnie, żeby odpowiadać standardowi hotelu, ale niewiele ze sobą niesie. Mimo, że zestaw autorów dobry i w dobrych tłumaczeniach.

Viewegh (Rozwiązłość) prowadzi o krok dalej wątek tolerancji zdrady w małżeństwie, obecny w filmach Zelenki (Opowieści o zwyczajnym szaleństwie) i Hřebejka (Niedźwiadek),Pawlowská (O krok od miłości) - o bezowocnym poszukiwaniu miłości na prowincji (o dziwo brak tu mężczyzn, nie, jak na polskiej wsi - kobiet),Šabach (Królestwo za story) rozumie, że są sytuacje w alkowie, dla których warto się dać okraść, Pekárková (Szpilka na krokodyla) jest cudownie kobieca w rozwiązywaniu miłosnych dylematów powodowanych kobiecą zazdrością, Hauserová (Z dziennika samobójczyni) uczy, jak z godnością umierać społecznie w korporacji, Fischerova (Jednooka, jednoręka i ja) tworzy życiową opowieść niczym rodem z baśni braci Grimm (to jedno z niewielu opowiadań, którego atmosfera zostaje nam na dłużej),Dousková (Po raz trzeci tego dnia) w psychologicznym mini-horrorze łączy urlop w Prowansji ze śmiercią, Nosková (Fałszywy Miczurin) o samospełniającej się prognozie - jak chorobliwa podejrzliwość kobiety powoduje, że naprawdę chce się ją oszukać, Klíma zaś (Tanie łóżko) o tym, o czym Hłasko u nas 50 lat temu - że młodzi mają z kim, mają czym, ale nie mają gdzie... I że służba zdrowia wszędzie jest jednak taka sama.

Kiedy przyjrzeć się tej różnorodności apetyt rośnie, ale mieszanie smaków - nie dla mnie.

Tematyczny zbiór opowiadań zawsze traci w ogólnej ocenie - jedne utwory nas przekonują, inne nie, a każdy potem otrzymuje nieadekwatną średnią. Ocenia się więc w ten sposób w zasadzie pomysł wydawcy. Mnie on nie przekonuje - to tak, jakby siąść do obiadu i zamiast zharmonizowanego dania skubnąć pulardy, popić maślanką, uszczknąć homara z... kartoflami po wiejsku a całość...

Niektóre były nawet zabawne, ogólnie jednak nie dostrzegam w nich uroku, nie polecam.

Niektóre były nawet zabawne, ogólnie jednak nie dostrzegam w nich uroku, nie polecam.

Rzecz, której lektura zajmuje niewiele ponad godzinę, ale w tym krótkim czasie zdąża nas zaskoczyć, zastanowić i przyprawić o zdumienie.
"O kobietach... Czeskie opowieści" są niczym podwieczorek, lub przystawka przed głównym daniem, która wywołuje apetyt na więcej. To bajki z morałem w wydaniu dla dorosłych.
Jak nietrudno się domyślić bohaterkami są kobiety, chociaż i męski punkt widzenia możemy dostrzec.
Króluje tu kobiecość w ogólnym wydaniu, a właściwie w stereotypach na temat. Kobiety z opowiadań są bowiem emocjonalne i pełne pasji, ale cechuje je także złośliwość, zazdrość i mściwość. Całość okraszona sporą dawką ironii pokazuje, że czasem najskrzętniej ukrywane tajemnice, są doskonale znane tym, przed którymi je chowamy; że często warto zaufać swoim przeczuciom; że nie warto zawsze rozstawać się z ludźmi zbyt łatwo, a kogoś zagrażającego naszemu szczęściu można unieszkodliwić sposobem (przerażającym sposobem zresztą!).

Naprawdę fajna rzecz. Ciekawe, proste, krótkie formy czyta się nie przewidując końca. Puenta zawsze zaskakuje i zostawia czytelnika z nieomal wypowiedzianym na głos Aha! lub Upss...

Rzecz, której lektura zajmuje niewiele ponad godzinę, ale w tym krótkim czasie zdąża nas zaskoczyć, zastanowić i przyprawić o zdumienie.
"O kobietach... Czeskie opowieści" są niczym podwieczorek, lub przystawka przed głównym daniem, która wywołuje apetyt na więcej. To bajki z morałem w wydaniu dla dorosłych.
Jak nietrudno się domyślić bohaterkami są kobiety, chociaż i męski...

Moja opinia jest poniekąd opinią polemiczną.
Najpierw kilka słów tytułem wyjaśnienia : myślę , że można mnie określić mianem "feministki", chociaż może nie wojującej. Opowiadania nie są moją ulubioną formą literatury i lektury. Jestem bardziej niż umiarkowaną "czechofilką".

I po tych wyjaśnieniach powiem : lektura bardzo mi się podobała.

To druga z serii "opowiadań czeskich ". Jest jeszcze zbiór opowiadań o miłości i trzeci o świętach . Nie odebrałam tej lektury jako "antyfeministycznej", a takie zarzuty pojawiły się w poprzednich recenzjach.
To są rzeczywiście opowiadania o kobietach, taki był zamysł tego tomiku . W tych opowiadaniach są kobiety znudzone małżeństwem, zdradzające ale i kochające, zawiedzione i głupio naiwne, zazdrosne i zdradzane, złe i dobre. Cwane i te, którymi łatwo manipulować. Przesądne. Lub nie. Po prostu. Nie ma takich kobiet ? Są, jak najbardziej. Są też tacy mężczyźni, no ale to nie o nich jest ten tomik. Chociaż może jednak trochę i o nich, o partnerach kobiet, którzy są również różni. A mam wrażenie, że przedstawieni są , choć niby w tle, ale zawsze gorzej niż ich partnerki.
Te opowiadania napisane są dobrze, jak to Czesi potrafią , z dystansem, lapidarnie, przenikliwie i bardzo racjonalnie. Są bardzo dobrze przetłumaczone ( ufff ). W większości mają dobrą pointę, wszystkie - dobry początek i rozwinięcie. Są ciekawe. Są różne. W jednym z nich spodobało mi się jednozdaniowe zakończenie ("Szpilka na krokodyla"). Inne bardzo zaciekawiło ( "Po raz trzeci tego dnia") gęstniejącą atmosferą, tak jak przed burzą wiadomo , że zaraz lunie deszcz i walnie grzmot , tak i tu, powoli do czegoś zmierzało. Zakończenie mnie dziebko rozczarowało, ale opowiadanie bardzo dobre.
Warto przeczytać - to nie jest traktat antyfeministyczny,to przykład wysokiej jakości czeskiej prozy.

Moja opinia jest poniekąd opinią polemiczną.
Najpierw kilka słów tytułem wyjaśnienia : myślę , że można mnie określić mianem "feministki", chociaż może nie wojującej. Opowiadania nie są moją ulubioną formą literatury i lektury. Jestem bardziej niż umiarkowaną "czechofilką".

I po tych wyjaśnieniach powiem : lektura bardzo mi się podobała.

To druga z serii "opowiadań...

„O kobietach...czeskie opowieści” to książeczka malutka, ot takie niepozorne coś, tylko że to coś, to dziewięć oryginalnych opowiadań, których pierwszoplanową rolę grają...kobiety.
Płeć piękna to wdzięczny temat, bo panie oprócz oczywistych zalet mają też i wady, niewielkie, ale jednak. Z tego miszmaszu zachowań wymykających z tego co normalne, a może właściwiej z tego co standardowe, powstały historie zaskakujące, zabawne, smutne i przerażające.

Czesi mają specyficzne poczucie humoru, a także dystans do otaczającego świata. Autorzy opowiadań wielokrotnie ironizują, jednocześnie zmuszając do zatrzymania się i zastanowienia nad naturą uroczo przewrotną. Lubię ten charakterystyczny dowcip i to niezwykłe spojrzenie na otaczający świat, nie doszukuję się podtekstów i i seksistowskiego tła, opowiadania akceptuję, zgadzam się z każdym zdaniem, bo my kobiety potrafimy być fantastyczne, dobre, kochane, ale także zawistne, okrutne i pamiętliwe.

Nie będę streszczać fabuły opowiadań bo mało tego, że są to historie bardzo krótkie, to na dodatek są skondensowane emocjonalnie, nawet niewielka sugestia mogłaby zepsuć przyjemność czytania, poza tym na uwagę zasługuje to, iż autorzy opowiadań mają niebywałą zdolność do akcentowania istotnych zachowań oraz niesamowity sposób puentowania.
Niektórzy czytelnicy mogą odczuwać dyskomfort podczas czytania, spowodowany wyolbrzymieniem pewnych spraw, często kobiety są przedstawione jako istoty płytkie, egoistyczne oraz najzwyczajniej w świecie głupie, trzeba jednak pamiętać, że te opowieści są sarkastyczne i z całą pewnością autorom nie zależało na tym, żeby odbierane były jako antyfeministyczne.
Mnie ten specyficzny żart bawi, wszystkie opowiadania trafiły w mój gust, ich fabuła jest nieprzewidywalna, a kpiąc i prowokując poruszają tematy zdrady, choroby, samotności, dramatycznych przeżyć i rozczarowań. To prawda, że obraz kobiety jest przerysowany, ale wszystko co robią bohaterki podyktowane jest potrzebą miłości i bliskości, nawet jeśli niejednokrotnie jest ona opacznie rozumiana.

Na pewno niejeden czytelnik stwierdzi, że „O kobietach...czeskie opowieści” to prześmiewcze historie, drwiące z kobiecości – nie zgadzam się z tym. To opowiadania, które bez owijania w bawełnę przestawiają kobiecą naturę, od wieków wiadomo, że kobiety potrafią zdziałać wiele, począwszy od szlachetnych, pięknych czynów do podłych i okrutnych aktów. Do mnie trafia ten przekaz i z całą mocą polecam go każdej pani, a także panom, żyjącym obok tych cudownie zaskakujących istot.

„O kobietach...czeskie opowieści” to książeczka malutka, ot takie niepozorne coś, tylko że to coś, to dziewięć oryginalnych opowiadań, których pierwszoplanową rolę grają...kobiety.
Płeć piękna to wdzięczny temat, bo panie oprócz oczywistych zalet mają też i wady, niewielkie, ale jednak. Z tego miszmaszu zachowań wymykających z tego co normalne, a może właściwiej z tego co...

Opowiadania zamieszczone w tym zbiorze są bardzo różne - i pod względem treści, i nastroju, i poziomu. Obok opowieści smutnych i refleksyjnych można znaleźć historie zabawne oraz przewrotne.

Żaden z utworów mnie nie zachwycił, ale przeczytałam z przyjemnością i nie żałuję czasu poświęconego na lekturę.

Opowiadania zamieszczone w tym zbiorze są bardzo różne - i pod względem treści, i nastroju, i poziomu. Obok opowieści smutnych i refleksyjnych można znaleźć historie zabawne oraz przewrotne.

Żaden z utworów mnie nie zachwycił, ale przeczytałam z przyjemnością i nie żałuję czasu poświęconego na lekturę.

Sto trzydzieści stron niezobowiązującej rozrywki. Kilka opowieści wybija się ponad resztę, ale raczej nie jest to nic niesamowitego. Polecam na leniwe, niedzielne popołudnia, gdy nie ma nic lepszego do roboty.

Sto trzydzieści stron niezobowiązującej rozrywki. Kilka opowieści wybija się ponad resztę, ale raczej nie jest to nic niesamowitego. Polecam na leniwe, niedzielne popołudnia, gdy nie ma nic lepszego do roboty.

Skłaniająca do refleksji.

Skłaniająca do refleksji.

dziwna ...

dziwna ...

Większość opowiadań jest naprawdę warta przeczytania.

Większość opowiadań jest naprawdę warta przeczytania.