Niklas Luhmann (1927–1998) – jeden z najwybitniejszych teoretyków socjologii. Był erudytą i wnikliwym obserwatorem współczesności. Nazywany „królem teorii”, zalicza się wraz z Jürgenem Habermasem do najwybitniejszych niemieckich teoretyków nauk społecznych. Jego dzieło stanowi najciekawszą i najbardziej konsekwentną kontynu-ację programu Talcotta Parsonsa stworzenia uniwersalnej teorii społeczeństwa. „Miłość jest tu ujmowana nie jako uczucie – a jeśli, to tylko marginesowo – natomiast jako symboliczny kod, który infor-muje, jak można się komunikować nawet w przypadkach, gdy wydaje się to nieprawdopodobne. (...) Nie chodzi więc o to, aby dopiero wynajdywać teorię socjologiczną, lecz o pewien stan rzeczy od dawna rejestrowany w semantyce miłości. Teoria wnosi tutaj dodatkowe zdobycze abstrakcyjne, pozwala na porównania z nader odmiennymi stanami rzeczy, ot, chociażby z władzą, pieniądzem, prawdą, przez co zyskuje nowe konstatacje i w ten sposób pokazuje, iż miłość nie jest tylko anomalią, lecz najzupełniej normalnym nieprawdo-podobieństwem. Zwiększanie prawdopodobieństwa tego, co nieprawdopodobne: oto formuła, która łączy teorie społeczeństwa, teorię ewolucji i teorię mediów komunikacji”.
(z Przedmowy)