Trudno jest mi ocenić tę książkę. Fabuła w porządku, akcja płynie wartko i nie ma nudy, ale.... Podejrzewam, że największym dramatem tej książki jest tłumaczenie. Momentami zdania mają składnię google translatora, a i to ze starych czasów. Styl pisania, w formie "mówionej", gawędziarskiej jest ciekawy i nie spotkałam się z tym u innego autora.
Niestety nie znam języka niemieckiego na tyle dobrze, żeby przeczytać oryginalną wersję, chociaż pewnie warto.
Ogólnie czytało się tę książkę ciężko, ale głównie przez zdania, które w języku polskim nie miały sensu w takiej formie. 7 za fabułę, 3 za tłumaczenie.

Trudno jest mi ocenić tę książkę. Fabuła w porządku, akcja płynie wartko i nie ma nudy, ale.... Podejrzewam, że największym dramatem tej książki jest tłumaczenie. Momentami zdania mają składnię google translatora, a i to ze starych czasów. Styl pisania, w formie "mówionej", gawędziarskiej jest ciekawy i nie spotkałam się z tym u innego autora.
Niestety nie znam języka...

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Dla mnie najlepsza część ze wszystkich Brennerowych przygód. Bardzo przejrzysta akcja, nie za wielu bohaterów. Po raz pierwszy nie miałam problemu ze zrozumieniem fabuły. Jak dla mnie to mogłaby być ostatnia część tej serii, ze względu na rewelacyjne zakończenie. Jestem ciekawa co będzie dalej.

Dla mnie najlepsza część ze wszystkich Brennerowych przygód. Bardzo przejrzysta akcja, nie za wielu bohaterów. Po raz pierwszy nie miałam problemu ze zrozumieniem fabuły. Jak dla mnie to mogłaby być ostatnia część tej serii, ze względu na rewelacyjne zakończenie. Jestem ciekawa co będzie dalej.

Das ewige Leben Wolfa Haasa jest z pewnością jedną z najlepszych powieści kryminalnych tego autora, który niewątpliwie należy do grona najbardziej utalentowanych pisarzy austriackich młodego pokolenia. Jak więc wytłumaczyć fakt, iż tak często nagradzany autor nie został u nas równie dobrze odebrany, a w Intercie i na forum przeważają złe opinie? Moim zdaniem powody są dwa: Fenomen Wolfa Haasa oraz jego tłumaczenie. Fenomen Haasa polega boweim na oryginalnej zabawie językiem i kulturą. Język, który jest wręcz znakiem rozpoznawczym autora. Jest to mieszanina języka potocznego, dialektów, soziolektów, przepełniona wczelkiego rodzaju grami słownymi oraz skojarzeniami i niedomówieniami. Jednak najbardziej charakterystyczne jest to, iż jest to język mówiony, który rządzi się swoimi prawami. Krótkie zdania, pozbawione często predykatów, oraz mnóstwo typowych dla języka niemieckiego złożeń. Wszystko to w połączeniu z tzw. austriackim Schmäh daje właśnie tą mieszankę wybuchową, którą zachwycają się recenzenci i czytelnicy. Ale już samo pojęcie Schmäh jest niesamowicie trudne do przetłumaczenia. Jest to sposób bycia, ironia, sarkazm, trochę czarny humor. Po prostu urok Austriaków (w tym miejscu należy wspomnieć, że Austriacy różnią się niezmiernie od Niemców, a my mamy tendencję, by wrzucać te jakże dwa różne narody do jednego worka). Połączenie stylu autora oraz właśnie tego Schmäh jest więc olbrzymim wyzwaniem dla tłumacza. I tutaj przechodzimy do drugiego punktu. Otóż tłumaczenie wszystkich kryminałów Haasa na język polski pozostawia wiele do życzenia. Zadałam sobie nawet trud, aby porównać pierwszy rozdział tego kryminału i z przykrością musze stwierdzić, że jest to prawie całkowicie tłumaczenie słowo w słowo oryginalnego tekstu. Cała finezja, całe Schmäh, wręcz cały fenomen Haasa nie zostaje nawet w najmniejszym stopniu oddany. A szkoda. Dlatego apeluję: Jeśli potraficie czytajcie Haasa w oryginale. Gwarantuję, że będzie to miłość od pierwszego kryminału.

Das ewige Leben Wolfa Haasa jest z pewnością jedną z najlepszych powieści kryminalnych tego autora, który niewątpliwie należy do grona najbardziej utalentowanych pisarzy austriackich młodego pokolenia. Jak więc wytłumaczyć fakt, iż tak często nagradzany autor nie został u nas równie dobrze odebrany, a w Intercie i na forum przeważają złe opinie? Moim zdaniem powody są dwa:...

Podoba mi się "quasi-gombrowiczowski" styl i częste przebłyski niewątpliwej inteligencji autora. Treść dość zagmatwana jakoś tam trzyma się kupy, ale nie zachwyca. Chyba można dać szansę panu Haas i przeczytać coś jeszcze, wszak to bestsellery.

Podoba mi się "quasi-gombrowiczowski" styl i częste przebłyski niewątpliwej inteligencji autora. Treść dość zagmatwana jakoś tam trzyma się kupy, ale nie zachwyca. Chyba można dać szansę panu Haas i przeczytać coś jeszcze, wszak to bestsellery.

Są książki, które łatwo się czyta - znacznie trudniej o nich napisać. Właśnie do tej grupy należy „Wieczne życie” austriackiego autora, Wolfa Haasa.

Simon Brenner, były policjant, obecnie detektyw budzi się z kilkutygodniowej śpiączki. Neurochirurdzy wyjęli mu z głowy kulę. Brenner utrzymuje, że nie chciał popełnić samobójstwa - to komendant policji próbował go zabić. Mimo braku sojuszników, postanawia przeprowadzić śledztwo. To, czego się dowiaduje jest szokiem nawet dla niego samego.

Pierwsze, co rzuca się w oczy po otwarciu książki to język, jakim posługuje się autor. Z czymś takim jeszcze się nie spotkałam. Narrator zwraca się bezpośrednio do czytelnika, przez co powieść czyta się niesłychanie lekko. Miałam wrażenie, że o detektywie Brennerze opowiada mi ktoś znajomy, siedzący obok mnie. Aż ciężko mi opisać to uczucie, trzeba po prostu przeczytać, aby się przekonać jak to jest.

Choć znaczną część książki zajmują opisy, nie wydaje się ona nudna nawet w najmniejszym stopniu. Akcja momentami toczy się szybko, niekiedy w ślimaczym tempie. Ale mimo to, czyta się naprawdę dobrze.

Niestety, autor nie przekazał zbyt wielu informacji na temat Simona Brennera. Chciałabym się o nim dowiedzieć znacznie więcej, ponieważ wydał mi się naprawdę interesującą postacią. Mam jednak nadzieję, że w innych książkach o nim przedstawiona jest jego historia.

Są książki, które łatwo się czyta - znacznie trudniej o nich napisać. Właśnie do tej grupy należy „Wieczne życie” austriackiego autora, Wolfa Haasa.

Simon Brenner, były policjant, obecnie detektyw budzi się z kilkutygodniowej śpiączki. Neurochirurdzy wyjęli mu z głowy kulę. Brenner utrzymuje, że nie chciał popełnić samobójstwa - to komendant policji próbował go zabić. Mimo...

P R Z E Z A B A W NA :)

P R Z E Z A B A W NA :)