Pałac Kultury i Nauki drażni i fascynuje. Zawarte w niniejszym tomie teksty tworzą „chronologię semiotyczną" fenomenu, pozostającego na styku ideologii i wyobraźni masowej. Pierwsze prace prezentują miejsce PKiN wśród wcześniejszych warszawskich budowli znaczących. Kolejne poświęcone są przemianom semiotyki przestrzeni Warszawy przed- i powojennej, odczytaniu kompleksu pierwotnych znaczeń budynku i współczesnym tych znaczeń przewartościowaniom - również w odniesieniu do analogicznych budowli w innych krajach byłego bloku. Podjęty zostaje też problem funkcjonowania Patacu w pejzażu miejskim i dzisiejszych prób wchodzenia z nim w różnorodne gry znaczeniowe. Książkę zamykają teksty poświęcone kreacjom obrazu PKiN w rzeczywistości filmowej, literackiej i onirycznej. Warto zaznaczyć, że tom odzwierciedla szeroki wachlarz podejść metodologicznych.


Dynamika kultury dopisuje do historii fenomenu „Pekinu" wciąż nowe strony - szczególnie teraz, gdy w dorosłe życie wchodzi pokolenie, którego spojrzenie na warszawski gmach formowało się już w czasach gospodarki rynkowej. Dlatego autorzy zdają sobie sprawę, iż badacze, wywodzący się z tego właśnie pokolenia, już wkrótce zaproponują zgoła inny ogląd Pałacu Kultury. Jeśli w ogóle uznają go za obiekt wart badania...