Spośród wszystkich mniej lub bardziej znanych biografii Grety Garbo należy zwrócić szczególną uwagę na pracę Alexandra Walkera. Ten brytyjski krytyk filmowy dał podwaliny innym historykom do rozbudowania portretu najsłynniejszej gwiazdy kina lat dwudziestych i trzydziestych. Biografia „Garbo. Portret” została wydana w Londynie w 1980 roku. Na polski rynek wydawniczy trafiła w roku 1987. Sam autor podkreślał, że miał ochotę wcześniej napisać tę książkę. Jednak nie mógłby tego zrobić, gdyby nie spotkanie z Frankiem E. Rosenfeltem, prezesem i dyrektorem wytwórni MGM, z którą Garbo wiązał kontrakt.

Tym co wyróżnia biografię Grety Garbo pióra Alexandra Walkera jest przede wszystkim to, że została ona napisana głównie na podstawie materiałów udostępnionych przez MGM. Walker sam dokonał analizy zdjęć, starych kontraktów, listów, czy służbowych notatek pracowników, którzy zajmowali się karierą Garbo. Skupił się głównie na zmieniającej się osobowości gwiazdy, a także na rozwoju jej kariery. W szczątkowy sposób zostały poddane ocenie ekranowe osiągnięcia aktorki. Alexander Walker przyznaje wprawdzie, że miał okazję spotkać aktorkę osobiście, jednak okoliczności nie sprzyjały temu, by mogła ona odnieść się do konkluzji, do jakich doszedł przy badaniu jej teczki. W pewien sposób imponowało mu to. Greta Garbo zachowała aurę tajemniczości, z którą zawsze była, jest i będzie kojarzona.

Biografia składa się z trzech rozdziałów. Niemal chronologiczny ciąg zdarzeń z życia Garbo przeplata się z wtrąceniami o tym,jak postrzegała świat i siebie jako gwiazdę. Dużą uwagę Walker poświęcił na to jak osobowość i talent wpłynęły na przebieg jej kariery. Obserwujemy z jakim uporem walczyła o urozmaicenie swoich ról. Kiedy coś nie szło po jej myśli, potrafiła nie stawić się na planie, bez obawy o zerwanie kontraktu. Męczyła się przebywaniem w towarzystwie ludzi. Już od dziecka można było zauważyć jej nieśmiałość i skłonność do melancholii, które towarzyszyły przez całe jej życie. Najlepiej czuła się sama, we własnym domu. Wychodziła jedynie późnymi wieczorami lub podczas deszczu.

Autor wnioskuje, że Garbo niejako stworzyła dla siebie rolę i miała ją grać do końca swoich dni. Jednak wykreowana aura tajemniczości zniknęła wraz z pojawieniem się dźwięku. Ponadto Garbo wybierała inne niż dotychczas role. „Ninoczka” - pierwsza komedia, w której zagrała - dokonała rozbicia mitu szorstkiej, pozbawionej poczucia humoru aktorki. Reklamą do filmu było hasło „Garbo się śmieje!”. Przejście do komedii oznaczało złagodnienie jej charakteru. Drugą i zarazem ostatnią próbą zdobycia uznania w podobnej roli, Garbo szukała w „Dwulicowej kobiecie”. Wówczas definitywnie zginęła jej tajemnicza fascynacja, która wypełniała każdy film, zniknęła iluzja tajemniczej osobowości. Garbo zakończyła karierę. Ciekawe jest to, że w swoim ostatnim ekranowym wcieleniu powiedziała: „W tym surowym świecie nie ma już dla mnie miejsca”.

Alexander Walker do biografii Grety Garbo dołączył zdjęcia z teczki wytwórni MGM. W książce nie zabrakło również wypowiedzi współpracowników wytwórni i osób, które były odpowiedzialne za karierę aktorki, jak i listów, czy telegramów pisanych zarówno przez Garbo, jak i do niej.

Sama pozycja nie stanowi wybitnej biografii. Sam autor zastanawia się czy można nazwać tak jego pracę. Obok chronologicznych wydarzeń, czytelnik jest karmiony miałkimi ciekawostkami. Liczne wyliczenia upodobań lub wad aktorki - w jednym, nie powracającym przez całą książkę fragmencie - sprawiają wrażenie, że mamy do czynienia ze swego rodzaju przeglądem. Należy jednak zwrócić uwagę, że Alexander Walker na samym początku uprzedził, że praca skupia się głównie na archiwalnych materiałach wytwórni. Niepodważalnie jednak dała ona możliwość późniejszym historykom filmowym na przeprowadzenie dokładniejszych badań. Pozycja na pewno obowiązkowa dla wszystkich miłośników Grety Garbo. Moim skromnym zdaniem powinna być czytana przed wybitną „Abdykacją królowej” Parisa Barry’ego, jednak tylko dla ogólnego zarysu postaci.

Spośród wszystkich mniej lub bardziej znanych biografii Grety Garbo należy zwrócić szczególną uwagę na pracę Alexandra Walkera. Ten brytyjski krytyk filmowy dał podwaliny innym historykom do rozbudowania portretu najsłynniejszej gwiazdy kina lat dwudziestych i trzydziestych. Biografia „Garbo. Portret” została wydana w Londynie w 1980 roku. Na polski rynek wydawniczy trafiła...