Jak dotad najlepsza książka o chomikach, jaką czytałam. Autorka, pisząc tę- wcale nie tak grubą książkę (102 strony),zawarła w niej wszystko to, co niezbedne, i jeszcze wiecej. Ponadto z każdej strony można wyczuć sympatię Pani Taborskiej dla tych małych gryzoni- co sprawia, że przyjemniej się czyta.
Zacznijmy może od tego, ze książka porusza zagadnienie chowu i hodowli chomików kilku najbardziej popularnych gatunków: syryjskiego, Raborowskiego, dżungarskiego, chinskiego, stepowego (nie brak także opisu naszego rodzimego chomika europejskiego- Cricetus cricetus, z uwagą, ze ze względu na usposobienie, gatunek ten nie nadaje się do hodowli w domu). Opisane są warunki w jakich żyją poszczególne gatunki (ciekawostką tutaj są rysunki nor chomikow różnych gatunków). Opisany jest uklad pokarowo-wydalniczy chomika, co pomaga wlaścicielowi zrozumieć sposób odżywiania się tego gryzonia. Rzecz jasna nie brakuje fachowych rad odnosnie odżywiania i warunków bytowych- tzn stworzenia zwierzątku jak najlepszego miejsca na resztę swojego życia. I musze przyznać, że każdy aspekt hodowli chomików Autorka opisała dokładnie i nie idąc na łatwiznę. Przy rozdziale o rozmnażaniu mamy nawet dodatkowy rozdzial o dziedziczeniu cech u chomików- i muszę przyznać, ze tutaj Pani Taborska wykazała sie nie lada odwagą, gdyż prócz maści wystepującej w naturze, wszystkie inne kolory chomików spotykanych w hodowli mają charakter recesywny- co teraz łatwo dość znaleźć w internecie za pomocą wyszukiwarki. Jednak w czasach, gdy pisana była książka- nie było for dla miłośników gryzoni itp (o tzw "kalkulatorach genetycznych" nie wspominając). Dlatego pomimo pewnego małego błędu, czy raczej- niedopowiedzenia, które można źle zrozumieć, podziwiam Autorkę za odwagę (chodzi mi o fragment, w którym jest napisane: "Barwa naturalna chomika syryjskiego jest dominująca (pigment w całej pełni). Albinizm, a także ubarwienie beżowozłociste jest cechą recesywną (brak pigmentu). Wszystkie inne barwy są pośrednią formą tych skrajności." Otóż to jest jedyny fragment, z ktory nie do końca się zgadzam, gdyż można by dyskutować o wciąż nowo pojawiających się mutacjach barwnych, dwa- chomik beżowy ma pigment (nie jest tu napisane, czy chodzi o czarno- czy czerwono-okiego osobnika)- w zależności od tego miałby w organizmie dwa typy melaniny lub jedynie feomelaninę- pigment brązowy. Ale nie bądźmy drobiazgowi. Kolejna rzecz- nie ma czegoś takiego jak "forma pośrednia", pomiędzy formą nominalną (ubarwieniem dzikim) która zawsze dziedziczy się dominująco, od takiej, ktora dziedziczy się recesywnie (dodam tutaj jeszcze- recesywnie autosomalnie). Owszem, są mutacje zwane "kodominującymi", lecz na pewno nie o taki rodzaj dziedziczenia chodziło Autorce- wd mnie chodziło o to, że reszta odmian są to kombinacje z udziałem tych dwóch, już wymienionych, mutacji (z czym jednak też zgodzić się nie mogę, dając jako przykład chociażby znaną wszystkim mutację czarną, a także uznaną już mutację dark grey-ciemno-szarą, jednak jak wyglądała sytuacja w czasie pisania tej książki, nie wiem). Ale jako że genetyka to niezbyt ciekawa dla osób postronnych dziedzina, potraktujcie proszę moją uwagę jako dygresję (na tle całości, czyli książki, ten rozdział właściwie mógłby nie istnieć, a że jest, dowodzi to tylko ambicji i otwartości umysłu Autorki).
W dalszej części nie brak porad o każdym aspekcie "z życia chomika"- od prawidłowego chwytania zwierzątka, przez dobór kołowrotka, opis chorób i w miarę możliwości- leczenia, wymienienie rzeczy zagrażających chomikowi w domu, są nawet rady jak podróżować z chomikiem. Z książki aż bije pasja, z jaką Autorka odnosi się do swoich podopiecznych.
Oczywiście- jak w każdej dobrej książce- nie brakuje tutaj systematyki opisywanych gatunków, a nawet- co stanowi ciekawostkę- wielu ciekawych tabeli, dodatków do poszczególnych rozdziałów. Są więc tabele z amplitudą dobową z rejonów, gdzie żyją opisywane gatunki chomików, z opisem środowiska, a nawet- wilgotości powietrza (tabelek jest oczywiście więcej i dotyczą także innych porównywalnych pomiędzy gatunkami danych, lub- np składników odżywczych różnych produktów odżywczych). Przy tym wszystkim zdjęcia przedstawiające różne gatunki chomików to tutaj jedynie dodatek do bardzo kompetentnej, wartościowej książki, ktorą polecam kazdemu wlaścicielowi chomików lub miłośnikowi gryzoni.
Jedna z najlepszych książek o gryzoniach, jakie czytałam (8 na 10 gwiazdek przy książkach o zwierzętach, zwłaszcza tak cienkich, to naprawdę wysoka ocena- zapewne jeszcze 10 lat temu książkę oceniłabym wyżej, mam z resztą dylemat jak podejść tutaj do tego problemu).

Jak dotad najlepsza książka o chomikach, jaką czytałam. Autorka, pisząc tę- wcale nie tak grubą książkę (102 strony),zawarła w niej wszystko to, co niezbedne, i jeszcze wiecej. Ponadto z każdej strony można wyczuć sympatię Pani Taborskiej dla tych małych gryzoni- co sprawia, że przyjemniej się czyta.
Zacznijmy może od tego, ze książka porusza zagadnienie chowu i hodowli...

Ok nauczyłam się jak sklejać akwarium ;3

Ok nauczyłam się jak sklejać akwarium ;3

dla wszystkich hodowców:) przeczytałam z ciekawości, gdyż chomiki są moją największą pasją od ponad połowy mojego życia:)nic nowego się nie dowiedziałam ale fajnie się czyta;)

dla wszystkich hodowców:) przeczytałam z ciekawości, gdyż chomiki są moją największą pasją od ponad połowy mojego życia:)nic nowego się nie dowiedziałam ale fajnie się czyta;)