Czytając pierwszy raz byłam zafascynowana bohaterskim mężem, który wrócił po swoją ukochaną. Czytając kolejny raz zauważyłam u niego kilka denerwujących cech. Ogólnie powieść jest interesująca, ciekawy wątek spiskowy. Zachęcam do sięgnięcia najpierw po powieść "Poganka" tej samej autorki.

Czytając pierwszy raz byłam zafascynowana bohaterskim mężem, który wrócił po swoją ukochaną. Czytając kolejny raz zauważyłam u niego kilka denerwujących cech. Ogólnie powieść jest interesująca, ciekawy wątek spiskowy. Zachęcam do sięgnięcia najpierw po powieść "Poganka" tej samej autorki.

Ależ się uśmiałam, bohaterka taka niby trzpiotka ale tak wszystko fajnie się zgrywalo. Uwielbiam Garwood.

Ależ się uśmiałam, bohaterka taka niby trzpiotka ale tak wszystko fajnie się zgrywalo. Uwielbiam Garwood.

,,Jimbo rzucił się z pochyloną głową na przywódcę piratów. Wciąż jeszcze miał związane ręce, dlatego swoim atakiem zbił go tylko z nóg. Kapitan piratów szybko podniósł się z podłogi i chwycił Jimbo za szyję, a potem rzucił go na ziemię i wyciągnął pistolet. Nathan zjawił się na korytarzu dokładnie w momencie, kiedy podniósł broń i syknął:
— Umrzesz powolną i męczeńską śmiercią.
Sara była zbyt zdenerwowana, by odczuwać strach. Okrążyła ściankę działową i skradała się cicho dalej, aż znalazła się za przywódcą piratów. Przycisnęła mu lufę pistoletu do skroni i szepnęła:
— A ty zginiesz szybko i bez bólu.
Obwieś poczuł zimną stal i zesztywniał. Sara była bardzo zadowolona z siebie.
Wyglądało na to, że Nathan ma podobne odczucia. Uśmiechnął się do niej, a ona odpowiedziała mu również uśmiechem. Sytuacja nie wyglądała tak źle, jak myślała. W tej chwili miała jednak inny problem. Nie wiedziała, czy potrafi zastrzelić człowieka. Była to próba ogniowa i postanowiła jej sprostać. Od jej odwagi zależało życie męża.
— Nathanie, czy wolisz, żebym wpakowała temu łotrowi kulę w tył głowy, czy też tym razem powinnam strzelić w kark? — zapytała.
Jej blef zadziałał wspaniale.
— Tym razem... — wyjąkał kapitan piratów.
Było to jednak jeszcze za mało. Łotr wciąż trzymał broń wymierzoną w Nathana.
— Tak, tym razem, ty półgłówku parsknęła Sara, starając się, by jej głos zabrzmiał możliwie szorstko. Udało jej się to zadziwiająco dobrze.
— A co ty byś wybrała? — zapytał ją Nathan.
Oparł się swobodnie o futrynę i wyglądał na bardzo odprężonego.
— Kark — odparła Sara. — Czy nie pamiętasz już, jak trudno było wyszorować to świństwo? Plamy nie schodziły przez cały tydzień. Ale wydaje mi się, że ten łotr nie ma tak dużego mózgu. Och, ty zadecyduj."

,,Jimbo rzucił się z pochyloną głową na przywódcę piratów. Wciąż jeszcze miał związane ręce, dlatego swoim atakiem zbił go tylko z nóg. Kapitan piratów szybko podniósł się z podłogi i chwycił Jimbo za szyję, a potem rzucił go na ziemię i wyciągnął pistolet. Nathan zjawił się na korytarzu dokładnie w momencie, kiedy podniósł broń i syknął:
— Umrzesz powolną i męczeńską...

Jeśli lubisz śmiech koniecznie przeczytaj. Bohaterka urocza, zwariowana trzpiotka. Jej teksty bawiły mnie, czasem nawet do łez. Bardzo przyjemna książeczka.

Jeśli lubisz śmiech koniecznie przeczytaj. Bohaterka urocza, zwariowana trzpiotka. Jej teksty bawiły mnie, czasem nawet do łez. Bardzo przyjemna książeczka.

Do trzech razy sztuka, po "Niewoli" i "Montanie" przyszedł czas na "Podarunek". Po raz kolejny ten sam schemat, praktycznie identyczni bohaterowie, wszystko okraszone mdłą historią. Przeczytałam około połowę i poddałam się, nie polubię tej autorki.

Do trzech razy sztuka, po "Niewoli" i "Montanie" przyszedł czas na "Podarunek". Po raz kolejny ten sam schemat, praktycznie identyczni bohaterowie, wszystko okraszone mdłą historią. Przeczytałam około połowę i poddałam się, nie polubię tej autorki.

Muszę powiedzieć, że po opisie spodziewałam się totalnie czegoś innego. Myślałam, że będą jakieś śmieszne perypetie związane z intrygami rodzin, którzy chcą rozdzielić młode małżeństwo a tak właściwie to ich wcale nie było. Ale nie było tak źle, poza tym, że główna bohaterka strasznie mnie denerwowała swoją głupotą, naiwnością i krzykiem. No cóż... W każdym razie postacie wyraziście pokazane, zwłaszcza Sara. ;)

Muszę powiedzieć, że po opisie spodziewałam się totalnie czegoś innego. Myślałam, że będą jakieś śmieszne perypetie związane z intrygami rodzin, którzy chcą rozdzielić młode małżeństwo a tak właściwie to ich wcale nie było. Ale nie było tak źle, poza tym, że główna bohaterka strasznie mnie denerwowała swoją głupotą, naiwnością i krzykiem. No cóż... W każdym razie postacie...

Czytałam ją dawno , ale pamiętam że byłą piękna ( przynajmniej dla mnie mnie ) . Zabawna i urzekająca , to pamiętam na pewno :)

Czytałam ją dawno , ale pamiętam że byłą piękna ( przynajmniej dla mnie mnie ) . Zabawna i urzekająca , to pamiętam na pewno :)

Cholera, sama nie wiem, co mam myśleć o tej książce, naprawdę!
Sara miała cztery lata, kiedy król zaaranżował jej ślub z czternastoletnim Nathanem. Wszystko po to, by dwa skłócone rody nareszcie się pogodziły. Jaki miało to skutek? Marny. Kiedy lata później Nathan postanawia uprowadzić swoją żonę i dotrzymać warunków podpisanej przez siebie umowy, wybiera sobie na porwanie dzień, w którym Sara wybiera się na ratunek ciotce Norze. I tu komedia się zaczyna. Akcja przebiega zgodnie z planem, a Nathan musi improwizować, żeby zaciągnąć swoją żonę na statek.
Z pewnością głupotą powaliła mnie bohaterka. Z każdą stroną śmiałam się coraz bardziej, ale co za dużo, to nie zdrowo i w pewnym momencie to nie było już śmieszne, tylko żałosne. Być może dlatego, że książka poszła mi zbyt szybko... trudno powiedzieć. W każdym razie Sara jest niesamowitą idiotką. Nie mówię tego ot tak sobie. Sara spowodowała masę nieszczęść własną bezmyślnością. Każda taka sytuacja okazywała się być coraz większym absurdem. Jej tok myślenia, co więcej, jest całkowicie adekwatny do zachowania.
O, i jest jeszcze nasz główny bohater! Początkowo zrobił bardzo dobre wrażenie. No, dopiero później zaczęło się okazywać, że choć wiele inteligentniejszy od Sary, do najmądrzejszych też nie należy. Ściślej mówiąc: zakochany pajac.
Myślę, że książkę jak najbardziej można przeczytać. Tylko nie w takim tempie, jak moje, bo niewątpliwie w pewnym momencie niektóre sytuacje wydadzą Wam się żałosne, tracąc cały swój urok. To zależy, czy lubicie czytać o tym, do czego może doprowadzić bezmyślność.

Ach, byłabym zapomniała! Przy końcówce siedziałam i wyłam ze śmiechu z jej słodkości ;)

Cholera, sama nie wiem, co mam myśleć o tej książce, naprawdę!
Sara miała cztery lata, kiedy król zaaranżował jej ślub z czternastoletnim Nathanem. Wszystko po to, by dwa skłócone rody nareszcie się pogodziły. Jaki miało to skutek? Marny. Kiedy lata później Nathan postanawia uprowadzić swoją żonę i dotrzymać warunków podpisanej przez siebie umowy, wybiera sobie na porwanie...